Bij gebrek aan mensen met dezelfde passies in zijn omgeving, leerde de Amerikaanse Sloan Struble zichzelf om muziek te maken met Garageband toen hij pas 10 jaar was. Inmiddels heeft, de nu 22-jarige, Sloan zich ontwikkeld tot een waar multitalent als Indie Pop project Dayglow, waarvoor hij schrijft, zingt, mixt én produceert.

De eerste single van Dayglow komt uit in 2018 en wordt in 2019 opgevolgd door een eerste album genaamd Fuzzy Brain, dat Dayglow maakt vanuit zijn studentenkamer in Texas. Met de karakteristieke en aanstekelijke bedroom pop van dit album drukt Dayglow zijn stempel op de alternatieve muziekwereld. Dit werd met veel enthousiasme onthaald en shows voor de tour van zijn eerste album waren dan ook meteen uitverkocht. Helaas was het stopzetten van deze tour, net als voor zo vele andere artiesten, ook voor Dayglow onvermijdelijk toen de Covid pandemie toesloeg.

Gelukkig ging hij niet bij de pakken neerzitten en liet hij zich niet ontmoedigen om muziek te blijven maken. Met de grootste alternatieve hit van 2020(?) en het tweede album Harmony House dat uitkwam in 2021 op zijn naam, is Dayglow inmiddels opnieuw op tour, ditmaal als kick-off voor zijn derde album wat later dit jaar verwacht wordt. Ook Nederland mocht Dayglow maar liefst twee keer ontvangen in Utrecht en Amsterdam.

Samen met zijn band, bestaande uit bassist Peyton Harrington, drummer Brady Knippa, toetsenist Norrie Swofford en gitarist Colin Crawford, speelde Dayglow zijn allereerste show in Nederland op zaterdag 9 april in het volledig uitverkochte poppodium De Helling in Utrecht. En wat een mooie, vrolijke en verfrissende show was het!

De avond in De Helling begon al goed met het uitbundige voorprogramma van Oscar Lang. Met een mix van langzamere melancholieke nummers en pakkende poprock wist de band het publiek te enthousiasmeren. Zeker na afsluiting met een heuse moshpit (nou ja, in ieder geval een miniversie daarvan) was er veel energie vrijgekomen bij het publiek en de anticipatie voor het hoofdprogramma was voelbaar.

Het gemoedelijke rumoer van het publiek gaat over in luid applaus wanneer Dayglow en de band het podium betreden en de spanning van verwachting verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer de eerste swingende tonen van Something klinken. De spanning is vervangen door een vrolijke sfeer waarin ontspannen wordt gedanst en meegezongen met deze eerste track van Harmony House.

Voordat de band begint aan de rest van de setlist, groet Dayglow Utrecht, oftewel “UUUUU” zoals het publiek vrolijk terugroept. De opluchting bij Dayglow is groot wanneer hij na enkele nummers realiseert dat er geen boe wordt geroepen, maar slechts de letter U van Utrecht.

De setlist wisselt nummers af van de beide albums Fuzzy Brain en Harmony House en bevat zelfs twee nieuwe nummers die nog niet zijn uitgekomen.

Het volgende nummer wat de band inzet is Medicine, waarin duidelijk de invloed van de dansbare popmuziek uit de jaren 80 op het tweede album herkenbaar is. Ook in andere nummers later op de setlist van het tweede album, zoals Balcony, komt deze inspiratie duidelijk naar voren.

Nummers als Fair Game en Hot Rod brengen met opgewekte ritmes en synthesizers een zomerse sfeer.

Met opvolgende nummers zoals Fuzzy Brain, Woah Man, en Crying on the Dance Floor brengt Dayglow een stemmingswisseling met melancholiekere deinende melodieën. In dit soort nummers komt de eenheid van de band goed uit de verf. De redelijk simpele ritmes van bas, gitaar en keyboard vlechten zich samen in een golvend geheel, terwijl de stemmen van Sloan Struble en Norrie Swofford samensmelten. De nummers voelen als een dagdroom waarbij het publiek niet kan weerstaan om mee te wiegen en uit volle borst mee te zingen.

Deze duidelijke connectie met het publiek is merkbaar gedurende het hele optreden. Mede door de intieme omvang van De Helling is er een gezellige sfeer tussen de band en het publiek die ook tot grappige interacties leidt. Zo leek het publiek het als taak op zich genomen te hebben om Dayglow zo goed mogelijk te verkleden met glowsticks, een cowboyhoed en een flamingo zonnebril.

De set wordt afgesloten met een reeks vrolijke upbeat nummers, waaronder ook hun grootste hit Can I Call You Tonight? Het plezier springt ervan af bij Sloan Struble, die gebruikmaakt van de opgewekte deuntjes om zijn karakteristieke onbezorgde dansmoves te demonstreren. En ook het publiek laat zich van zijn beste kant zien door opgetogen mee te springen.

Het is dit enthousiasme van het publiek dat Dayglow na afloop van de set toch weer terug het podium op brengt voor een spetterende toegift met een cover van Tears for Fears’ Everybody Wants to Rule the World en hun eigen Run the World. Nadat iedereen in de zaal lekker los is gegaan begeleid door een flitsende lichtshow, verlaat Dayglow uiteindelijk toch werkelijk het podium.

Kenmerkend aan de muziek van Dayglow is dat het duidelijk is dat die gemaakt is om mensen blij te maken, hoop te geven en een gevoel van samenzijn te scheppen. Dit uit zich niet alleen in de vaak opgewekte, zomerse en swingende ritmes, maar ook in teksten over onder andere het omgaan met en acceptatie van verandering, die voor veel fans herkenbaar zijn. Dayglow krijgt het voor elkaar om, ongeacht het onderwerp of tempo van de nummers, een optimistische en ontspannen sfeer te creëren, waarbij je het gevoel krijgt te kunnen ontsnappen in de muziek naar een andere wereld. Na afloop van de show verlaat ik daarom De Helling met een verfrist en verlicht gevoel.