Ook tijdens deze 27e editie van Eurosonic Noorderslag draait het voor de muziekliefhebber weer om keuzes maken. Keuzes uit het overvolle en zeer gevarieerde muziekprogramma dat van 9 t/m 12 januari wordt aangeboden. Written In Music is er bij op donderdag 10 en vrijdag 11 januari en probeert naast het avondprogramma ook overdag nog wat fraaie showcases in Plato en The Coffee Company (Coffee & Music) mee te pakken.

We trappen af in Plato waar Bastille meteen een overtuigende set speelt. Deze jonge Britse band, die indie-pop mixt met vleugen electronic en r&b, voorzien van een gedurfd en donker randje, en wel eens de mannelijke variant van Florence & The Machine genoemd wordt, laat meteen horen flink wat in hun mars te hebben en geldt zeker als een smaakvolle belofte voor de toekomst die we dus in de gaten zullen blijven houden.

Na Bastille neemt het Belgische Balthazar het muziek-estafettestokje subliem over. De band geeft de festivalgangers met drie fraaie nummers vast een geslaagd voorproefje voor hun concert later op de avond. Later (van hun laatste album Rats) is ook de titel van het laatste nummer van dit korte optreden, dat mede door de mooie samenzang verstillend mooi klinkt en smaakt, zelfs zonder hun vaste violiste, naar meer!

Dan snel door naar The Coffee Company waar inmiddels de Portugees Frankie Chavez zijn plek op het podium heeft ingenomen. De man is een verwoede gitaarverzamelaar en steekt zijn voorliefde voor de oude blues en Americana niet onder stoelen of banken. Met name een fraaie cover van blueslegende Robert Johnson maakt veel indruk maar vooral het soepele gitaarspel, waarbij de gitaar ook liggend op schoot wordt bespeelt, doet denken aan optredens van Ben Harper, die deze manier van spelen tot handelsmerk maakte.

Asgeir Trausti is de volgende die zichzelf mag presenteren. De 20-jarige schuchtere IJslander is een singer-songwriter die in eigen land met zijn eerste twee singles Sumargestur en Leyndarmal al imponeerde, zorgt ervoor dat ook Groningen hem in de harten sluit. Samen met een andere gitarist maakt hij een soms wat verlegen indruk maar maakt hij met de opmerking: ‘ jullie begrijpen het waarschijnlijk niet wat wij zingen, maar dat komt omdat wij uit IJsland komen’, breekt hij het toepasselijke, spreekwoordelijke ijs.

Na een snelle maaltijd is het tijd voor het avondprogramma. We twijfelen nog even om naar het Nederlandse talent Sofie LeTitre te gaan maar kiezen er toch voor om de show van The Kyteman Orchestra bij te wonen. Er is gewoon veel te veel moois om te zien elke avond en zoals een bezoeker al treffend constateerde: “De meeste mooie dingen in je leven moet je door keuzes missen, maar geniet in ieder geval van de keuzes die je maakt!” Dat besluit volgen we op en we zien Kyteman op een overvolle Grote Markt worstelen met de techniek (zijn trompet weigert even dienst), de weersomstandigheden (behoorlijk koud) en het enigszins vervliegen het het geluid. Desalniettemin zet hij met zijn grote band plus koor een vette en (hart)verwarmende show neer, waarbij veel nummers van zijn laatste album worden gespeeld en het experiment niet geschuwd wordt.

Vervolgens kiezen we voor een aantal artiesten dat in Forum Images speelt. De kou nodigt niet uit om veel van de ene naar de andere kant van de stad te rennen en daarnaast blijkt het programma zeer gevarieerd. De eerste artiest die we daar zijn is de Britse singer-songwriter Nick Mulvey. Hij heeft piano en percussie in Cuba gestudeerd en richtte in Engeland het geweldige en op onze site veel geroemde Portico Quartet op. Nu richt hij zich op zijn solo-carrière en blijkt hij op het podium ook een goede en inventieve gitarist. Niet alle nummers komen even goed uit de verf maar bij vlagen laat Nick horen ook als solo-artiest toch zeker potentie te hebben om zijn plek in de muziek te veroveren.

Het wordt flink drukker als zangeres Laura Mvula met haar zesmansformatie het podium betreedt. Later dan gepland vanwege technische problemen en dus met een ingekorte set weet zij eenvoudig het publiek te boeien met haar geweldige stem en prima composities. Ze heeft een duidelijke eigen sound, die ze nog verder zal moeten ontwikkelen maar alles lijkt erop dat deze vrouw een mooie muzikale toekomst tegemoet gaat. Haar nummers zitten vol soul, jazz en r&b maar op een eigenzinnige manier klinken ze net even anders dan je van die stijlen verwacht, hetgeen doet uitkijken naar haar debuutalbum, dat in maart zal verschijnen.
We sluiten de dag af met de Noorse (soul)held Bernhoft, die een aantal jaar geleden al overtuigde als voorprogramma van Kaizers Orchestra in Paradiso en nu ook in topvorm verkeerd. Hij is een ‘one-man-band’ die met zijn zwarte soulgeluid en geweldig gitaarspel eenvoudig een zaal achter zich kan krijgen. Al bij het tweede nummer zingen we enthousiast met hem mee en vooral het swingende Fly Away, dat een geweldige opbouw kent, maakt diepe indruk. Als laatste nummer weet hij zelfs met de Tears For Fears-cover Shout te imponeren en gaan we tevreden richting de (laatste) trein naar Assen, waar we deze dagen verblijven.

Foto’s via Eurosonic Noorderslag