Ter ondersteuning van het uitbrengen van het uitstekende nieuwe album Caym, speelde de Braziliaanse geluidskunstenaar/meesterpercussionist Cyro Baptista met zijn Banquet Of The Spirits op zondagmiddag 6 november in een goed gevuld Bimhuis in Amsterdam.

Ik weet niet zeker of alle 75 muziekinstrumenten die op Caym te horen zijn ook live aan bod kwamen, maar de enthousiast spelende band kwam ongetwijfeld dicht in de buurt. Onder bezielende leiding van klank-en ritmedokter Cyro, die vanaf de eerste noot het publiek opzweept, schotelen Brian Marsella (keyboard), Shanir Blumenkranz (bas) en Tim Keiper (drums/percussie) ons een bijzondere en gevarieerde set voor. De multi-instrumentalisten, want dat zijn het, pakken al snel het publiek in, mede door de enorme muzikale veelzijdigheid. Zo speelt bassist Shanir net zo makkelijk op ud, weet drummer Tim wel raad met het bespelen van de ngoni en tovert Brian de meest mooie en bizarre klanken uit zijn keyboards en piano’s (waaronder een wel heel klein tafelmodel). Cyro zelf tenslotte speelt naast de meest gangbare percussie-instrumenten met alle ‘instrumenten’ die er voorhanden zijn, waaronder een berimbau, een zak mossel-look-a-likes, fluitjes, plastic geluidsstaven, een tamboerijn en zelfs een wasbord, waarmee niet alleen de gebruikelijke en bekende cajun-klanken worden geproduceerd maar zelfs gitaarpartijen gesimuleerd worden. Ja, het was een (te) gekke middag!

Daar waar de verwachting was dat de band veel muziek van het nieuwe album ten gehore zou brengen, bleek dit beperkt tot enkele nummers. Daarnaast was ruimte gemaakt voor spannende covers en lang uitgerekte, spannende en experimentele stukken. Zo is er een fraaie bewerking van een nummer van Don Cherry, komt er een compositie van Heitor Villa-Lobos langs, is er een nummer dat speciaal voor (president) Barack Obama was geschreven en krijgt Take It Easy, My Brother Charles van Jorge Ben een geheel eigen behandeling waardoor het uitmondt in een spannend verhaal.  Cyro vertelt tussen de nummers door openhartig en vaak grappig over zijn hippietijd, toen hij leefde in Amsterdam en dat elk nieuw weerzien met onze hoofdstad voor hem voelt als thuiskomen.

Na ongeveer twee uur grenzeloos muzikaal vuurwerk, inclusief een aardige toegift, zit het spectaculaire optreden erop. Het stuiterde alle kanten op en integreerde diverse muziekstijlen tot een meeslepend geheel, dat is razend knap. Het optreden bewijst nogmaals dat de creatieve Cyro Baptista, net als zijn inspirator John Zorn maar ook bijvoorbeeld Frank Zappa, een meester is in het neerzetten van een geheel eigen sound, opgebouwd uit vele inspiratiebronnen en deze, met lef en het vermogen om te experimenten, op vaak geniale wijze presenteert.