In een volgepakt Atak genoten liefhebbers zaterdag van een goede pot psychedelische grooverock van Birth of Joy. Alle leeftijden tussen 16 en 66 waren vertegenwoordigd en allen raakten even gemakkelijk in een soort trance. En dat terwijl de normaal zo beweeglijke frontman Kevin Stunnenberg door een gebroken voet grotendeels gekluisterd was aan een instrumentkoffer.

Een korte introductie voor wie (nog steeds) niet weet wie Birth of Joy is: dit Nederlandse psychedelische rocktrio bestaande uit zanger/gitarist Stunnenberg, drummer Bob Hogenelst en toetsenist Gertjan Gutman heeft nogal wat bereikt sinds zijn vorming in 2008 aan de Utrechtse Herman Brood Academie. De band werd in het buitenland eerder omarmd dan in ons eigen landje, maar gelukkig heeft de derde plaat Prisoner (2014) ervoor gezorgd dat de kwaliteiten van de band eindelijk in het thuisland worden erkend.

Deze maand trekt de band na vele concerten en festivals in het buitenland te hebben aangedaan, door enkele Nederlandse popzalen. Zaterdag was de poptempel van Enschede, Atak, aan de beurt. Enkele wenkbrauwen fronsen wanneer Stunnenberg het podium op krukken beklimt. ,,Het wordt een iets andere show dan jullie van ons gewend zijn”, veronschuldigd hij zich als hij zich op zijn stagekoffer heeft geïnstalleerd. Zijn bandleden glimlachen bedaard. De zaal houdt even zijn adem in. ,,Laten we maar gewoon beginnen”, klinkt het ietwat ongemakkelijk. Dan start de band Smile in, de openingstrack van Life In Babalou (2012). De zaal ademt weer uit. Dit klinkt goed. Heel erg goed. De band klinkt als een zwaar geoliede machine, ook met een poot in het gips. Op schoonheidsfoutjes kunnen we de muzikanten niet betrappen.

De band speelt een uitgewogen mix van alle drie de albums. Het beukende ritme in Devil’s Paradise brengt de toeschouwers al snel in beweging. Eerst vooral voor in de zaal, naarmate de set vordert, staat niemand echt stil. De één beweegt alleen het hoofd, anderen dansen tot zweetdruppeltjes op de rug staan. Feit is dat de muziek teveel swingt om als een standbeeld te blijven staan kijken. Birth of Joy lijkt de kunsten van de voodoo ten volste te beheersen. De muziek zuigt je op, vooral dankzij de soms lang uitgesponnen jams. Moet er wel even bij vermeldt worden dat sommigen niet gediend zijn van lange jams en maar beginnen te kletsen.

Als de band Grow (2014) inzet, tintelt en vibreert de kleine zaal. Het liedje is een samenballing van veel woede en frustratie, op heerlijke wijze ten uitvoer gebracht. Stunnenberg laat zijn stembanden lekker gieren en de waanzinnige orgelpartijen stuwen door de zaal. Het applaus is overdonderend. Op plaat klinkt Grow al zo overtuigend, live des te meer. Het mag een hoogtepuntje worden genoemd.

Het is niet alleen swingen wat de klok slaat. Ook liedjes als Envy en Drink The Cup (Make Things Happen, 2011) gaan erin als koek. Wanneer de band tegen het einde van de show Three Day Road inzet, is de euforie compleet. Als er nog iemand niet was meegezogen, gebeurt dat nu wel. Het zeven minuten durende epos is zeer waarschijnlijk het beste nummer van de band tot nu toe. De zwaar door The Doors beïnvloede band laat hier zijn liefde voor Pink Floyd flink in doorschemeren. Het blijkt een gouden zet. De dynamiek en harmoniën zijn van de bovenste plank. Als het meesterwerk heeft geklonken, klinkt het applaus harder en dankbaarder dan ooit.

De band sluit af met Make Things Happen (2011), zeg maar het Birth of Joy publieksparticipatienummer. Stunnenberg raapt zijn moed bij elkaar, hupt op één been naar het midden van het podium en doet even voor hoe men moet klappen. Met een tevreden lach kan hij terug naar zijn zitplaats.

Het publiek roept om meer en krijgt nog Know Where To Run (2012) voorgeschoteld. Er ontstaat een moshpit, er wordt gecrowdsurft. Het publiek heeft nog niet genoeg. Een laatste toegift in de vorm van No Big Day Out wordt de zaal in geslingerd. Een totaal gekkenhuis ontstaat, dat tamelijk abrupt voorbij is. Er wordt weer geroepen om ‘nog een liedje’, maar helaas, de voodoopraktijk is klaar. Al met al heeft het Enschedese publiek bijna twee uur Birth of Joy mogen inhaleren.

Voor wie Birth of Joy dit jaar nog wil zien, doe het snel. Over tien dagen speelt de band alweer shows in Duitsland.

Livedata: