ECM pakt verder uit, terug en door
Het ECM-label had altijd in zijn vaandel staan, zijn gehele catalogus beschikbaar en toegankelijk te houden. Zo zijn er doorlopend verschillende vormen van re-issues die oudere opnamen op speciale manieren onder de aandacht brengen. In deze serie Re:Solutions – The Story Of Our Listening 1969 – 1981 gaat het om zeven remasterings van albums die in drie formaten uitgebracht worden: 180 gram vinyl, cd en als high-resolution download files van 24 bit/96 kHz.
Abdullah Ibrahim – African Piano 1969
Gary Burton Quartet – Seven Songs For Quartet And Chamber Orchestra 1973
Keith Jarrett – Abour Zena 1975
Keith Jarrett – Ritual 1977
Sam Rivers – Contrasts 1979
Miroslav Vitous – Miroslav Vitous Group 1980
Ralph Towner/John Abercrombie – Five Years Later 1981
Het meest verhuigende nieuws is dat Contrasts uit 1979, het enige album met Sam Rivers als leider op ECM, eindelijk weer beschikbaar is, een nu nog even sterk klinkend album. Sam Rivers is op Contrasts in een kwartet met trombonist George Lewis, bassist Dave Holland en percussionist Thurman Barker te horen. Rivers was in de begindagen van ECM reeds op het befaamde Conference Of The Birds album van Dave Holland met Anthony Braxton en Barry Altshul te horen. Een manifestatie van ECMs lijn van opnemen met Miles Davis sidemen. En op Contrasts is dat dan in combi met heavy AACM-Chicagoans. In het Bimhuis trad Sam Rivers met wisselnde bezettingen tussen 1977 en 2003 trouwens negen keer op.
Misschien nog bijzonderder is de heruitgave van African Piano van pianist Abdullah Ibrahim uit 1969, nog daterend uit de Japo-periode (Japo = jazz per post) en uitgekomen onder zijn oorspronkelijke Zuid-Afrikaanse naam Dollar Brand. Het is een opname gemaakt in het legendarische Jazzhus Montmartre in Copenhagen, in die tijd DE plek waar het toen wat de jazz betreft gebeurde: “The listener is drawn into the robust rhythms of his solo piano style, as he re-examines the history of jazz from a South African perspective, with echoes of songs of the townships, and vamps that hint of Monk and Duke and much more. African Piano was a highly influential album, and it has lost none of its power.” Het is een low-fi opname in een rumoerige club, het tegendeel van hetgeen ECM inmiddels qua klank voor staat. Als tijddocument en om het belang van de muziek staat het nu weer in hun catalogus. De soms erg kritische Penguin Guide To Jazz van Cook/Morton onderkent het belang van het album en gaaf vier sterren. Jazzhus Monmartre is trouwens onlangs heropend. Het zal zijn archief ontsluiten voor de uitgave van beduidende concertgebeurtenissen op vinyl.
En dan Kenny Kirkland (1955-1998). Ook deze Marsalis-pianist heeft voor ECM opgenomen Het nu heruitgegeven Miroslav Vitous album uit 1980 is één van zijn drie verschijningen op ECM. Kirkland was lange perioden de pianist van Winton even als van Branford Marsalis en voor pop-zanger Sting. Naast Vitous op bas en Kirkland op piano zijn nog John Surman op bariton en sopraan en de Noorse drummer Jon Christensen te horen. De Penguin Guide To Jazz van Cook/Morton geeft de albums van Vitous met Kirkland niet voor niets hoge waarderingen.
Onder de heruitgaven ook het Gary Burton Quartet met gitarist Mike Goodrick, basgitarist Steve Swallow en drummer Ted Seibs samen met het NDR-symfonieorkest o.l.v. Michael Gibbs, Seven Songs For Quartet And Chamber Orchestra uit 1973. Dat geeft aan dat bij ECM al vroeg werk van orkestrale jazz werd gemaakt en van samenwerking met het klassieke veld. Al twee jaar later, 1975, komt Arbour Zena met Keith Jarrett, toen net 30 oud, Jan Garbarek en Charlie Haden, drie leden van het Europese kwartet samen met het Radio Symfonieorkest uit Stuttgart o.l.v. Mladen Gutesha, hetzelfde orkest dat 1979 het legendarische album Saudades voor Berimbau en Symfonieorkest met Naná Vansconcelos opnam. Abour Zena kwam dus nog voor Belonging, het legendarische album van Jarretts Europees kwartet daterend van 1974. Het album Ritual tenslotte bevat twee gecomponeerde stukken van Keith Jarrett die op piano door Dennis Russell Davies uitgevoerd worden. Rest nog een elektro-akoestisch duo-album, Five Years Later, van de gitaristen Ralph Towner en John Abercrombie uit 1981 die beiden hun stempel op de formatieve jaren van ECM gedrukt hebben.
De zeven albums zijn dus los verkrijgbaar op verschillende drager-media. Abdullah Ibrahim, Sam Rivers en Vitous zijn haast een must have maar ook de andere vier zijn bepaald niet te versmaden. Ze bieden interessante inzichten in ontwikkelingswegen en –niveaus en kunnen ook kritische vragen over huidige werken en albums oproepen.