Bij de Nederlandse “doe maar normaal, dan doe je gek genoeg” mentaliteit ontbreekt vaak die verbindende gunfactor, waardoor artiesten niet voor binnenlandse successen beloond worden. Het is te triest voor woorden dat poëtische songdichters naar België uitwijken om vervolgens en worden via programma’s als De Beste Zangers opnieuw binnengehaald. Stef Bos, Frank Boeijen, Rick de Leeuw en zelfs Boudewijn de Groot trekken daar volle zalen en krijgen nu nationale herwaardering. De chansoncultuur en kleinkunstliefde leeft daar veel meer en het overlijden van volkshelden Wim De Craene en Luc De Vos (Gorki) heeft zo gigantisch veel impact. Heel België rouwt dan. Enigszins vergelijkbaar met de dood van André Hazes, al komt juist die grootschalige erkenning pas op dat bewuste moment. Hollandse nuchterheid? Ik vraag het mij af.

Het is te gemakkelijk om het in de omgeving van Leuven opererende Yevgueni daarmee te vergelijken, die staan net een trede lager. Met de treffende teksten haken ze op de hier ook ooit zo bruisende jaren tachtig Nederpop geluid in, zonder de hedendaagse cryptische moeilijkdoenerij, en zonder het uitbenen van geleend Italiaans sentiment. De 2000-2020 verzamelaar betekent gelukkig niet het einde van de band, maar sluit wel een fase af. Straks Is Ook Goed is de zevende plaat van het gezelschap die direct al met het verschijnen van debuutalbum Kannibaal zoveel indruk maakt.

Midlife crisis, ouderdom met dikke lagen make-up camoufleren, ingehaald door de volgende groepering waartoe je eigen kinderen behoren, en de bewustwording dat jouw generatie steeds meer aan zeggenschap verliest, behoren tot het conservatieve erfgoed. Aan de ene kant van de weegschaal hangt de haastige voortdrijvende tijdslimiet, het tegengewicht leunt tegen de onbezorgdheid en het planloze bestaan aan. Straks Is Ook Goed. Misschien hoort hier wel een ander berustend volwassen geluid bij. Feit is in ieder geval dat de gitaarrijke rocksound van weleer naar een meer elektronische aanpak is opgeschoven. Lieve, sobere luisterliedjes, in hun eenvoud uitblinkend.

Laat Ons Winnen, het reactievermogen vertraagd, de dagelijkse sleur domineert. Je stapt telkens weer in datzelfde ouderwetse prentenboek binnen. De wedstrijd is gespeeld, en voor een dag verlang je naar dat rimpelloze leven terug. Zonder getekende vouwen, met de jeugdige naaktheid. Een herboren Yevgueni, met veertigers die de balans opmaken en beseffen dat voltooid verleden tijd niet terug te halen valt. Producer Luuk ‘Shameboy’ Cox gooit zijn dance achtergrond in de strijd en geeft drummer Stef Vanstraelen de opdracht om er versnelde roffels en natuurlijke beats aan toe te voegen.

Straks Is Ook Goed, het observerend reisverslag van mijmerende gedachtes die de overtocht van de rivier maken, observerend bij de hondenweide moeders aansluiten, of het schaamteloos publiekelijk dansen met een in muziek opgaand meisje. De tevreden ogende Klaas Delrue heeft zijn missie volbracht, en accepteert het onherroepelijke lot. Alles verandert, alleen het stille genieten blijft hetzelfde. Het naïeve optimisme heeft een hoog knuffelgehalte, en natuurlijk zijn we aan een positief toekomstperspectief toe, maar een beetje meer relativeringsvermogen is niet verkeerd. Heel eventjes probeert hij de Niet Omdat levensvragen aan zijn dochtertje uit te leggen, heel eventjes is daar die twijfel, heel eventjes maar. Extra tijd om het leven te verklaren is niet te koop, en daar raakt de tekstdichter de kern. Straks Is Ook Goed? Later is te laat, plug die gitaren maar weer snel in.