×

Recensie

Electronic

28 september 2020

Wax Chattels

Clot

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Captured Tracks , Flying Nun

Clot Wax Chattels Electronic 4.5 Wax Chattels – Clot Written in Music https://writteninmusic.com

Het noisepunk-trio Wax Chattels uit Nieuw-Zeeland liet de luisteraar op het debuutalbum met piepende oren van de overstuurde synths, een cafeïne overschot door de vocalen en een kapot keukenraam via de sloopkogel van de ritmesectie achter.  Nu is daar opvolger Clot, net als we eindelijk de lichamelijke aanslag en de huiselijke schade hebben weten te beperken. Het is niet anders, overgeven aan de precisiebom van geluidsterreur is het enige redmiddel. Daar gaan we!

Nog altijd is de vocale duo-aanval van bassiste Amanda Cheng en toetsenist Peter Rudell uiterst doeltreffend. Wel valt al snel te horen dat de vele kopjes koffie hebben plaatsgemaakt voor brandende whisky en een scheut azijn. “If you talk more, you’ll get what you want. Volume over clarity of content” , blijven ze gefrustreerd herhalen in Efficiency. Frustratie die op dit tweede album steeds vaker onderkoeld klinkt, als bijna verslagen. Andere momenten wordt de wanhoop lekker er uit geschreeuwd, zoals op de track Cede, met solovocalen van Cheng deels in haar moedertaal – Taiwanees,.

Die frustratie en wanhoop zorgen voor een nog donkerder tweede album. Niet dat het debuut nu zo vrolijk klonk, maar er was zeker ruimte voor een aanstekelijk refreintje hier en daar, terwijl ook de dansbaarheid niet uit het oog verloren werd. Voor beide elementen is hier nauwelijks ruimte meer.  Slechts Mindfulness klinkt door zijn speelse hi-hat werk van drummer Tom Legett iets lichtvoetiger.  Na het openende blasbeat-salvo van No ties verandert de track opeens in een meer rechtlijnig postpunk lied die eigenlijk beter op het debuut had gepast. Die drums zijn wederom het meest speelse en toegankelijke geluid van het trio. Dat terwijl zijn gebruik van grind-achtige blastbeats, jazzay shuffles,  en mathrock-achtige start/stop ritmes in elke andere band de tracks juist complexer hadden gemaakt,. Hier niet, het zorgt juist voor afwisseling.

Afwisseling is namelijk totaal geen een woord dat goed past bij het baswerk en toetsenspel van Cheng en Ruddel. De betonmolen bas en door dreunende synths vormen een goed huwelijk: erop gericht je oren te vermorzelen en toch dat keukenraam weer aan diggelen te smijten. Godver, dat had ik net gerepareerd, ja!  Soms hoog piepend in het geval van de synths, maar vaker nog draait het mee in dezelfde betonmolen als de baspartij. Traag en laag klinken de twee op de helft van het album steeds vaker. Vooral dreigend en onheilspellend als ook de vocalen op een rustiger tempo meegaan in die sfeer. Dreunen, ppiepen, kraken – verslagen de  wanhoop en frustratie verkondigen…hast als een soort priesters van lawaai. Op afsluiter You Were Right dreunen ze zo hard dat ze wellicht de dreun-veteranen van Sunn O))) nog jaloers maken als ze het zouden horen. Maar die drums hè…blijven er dikwijls als een bezeten Muppet doorheen timmeren. Niet losgeslagen, oh nee, met uitgemeten precisie. Toch blijft het een sterk contrast, zeker op de langzamere tracks.

Dan is het opeens afgelopen. Hee, wat? Die afsluiter werkte toch juist naar een climax toe? Nee, hop – de stekker eruit. Alsof de batterij leeg is, met de laatste zucht piepende feedback is het gelijk afgelopen. Geen climax dus, maar een bewuste keuze voor anticlimax. Het pas bij het onnavolgbare, eigenwijze karakter van Wax Chattels. Waar we bij het debuutalbum nog afsloten met een rits vergelijkende bands, gaan deze nu echt niet meer op. Wax Chattels klinkt als Wax Chattels!



  1. Glue
  2. Efficiency
  3. Cede
  4. Mindfulness
  5. No Ties
  6. Less Is More
  7. Spanners & Implements
  8. An Eye
  9. Forever Marred
  10. Yokohama
  11. You Were Right