Vanaf eind jaren zestig tot pakweg 1986 kwam in Duitsland de meeste onafhankelijke, analoge elektronische muziek uit Düsseldorf. De hoofdstad van Noordrijn-Westfalen was niet alleen de stad van Kraftwerk; er werd door veel meer muzikanten gezocht naar nieuwe wegen om de muzikale en historische erfenis van Duitsland vorm te geven. Het sleutelwoord in de Rijn-Ruhrstad was: ‘experimenteren’. De achtergrond van veel (zelfverklaarde) muzikanten was de Kunstacademie. Het leverde een groot aantal bijzondere platen op. Het tweeluik Electri_city doet hier een fijne greep uit. Deze maand verscheen deel 2.

Electri_city 2 opent met Wolgang Riechmanns Abendlicht, een instrumentale track die je meeneemt boven de wolken. Hierna zijn het de heren van Neu! – een van de bekendste namen op dit overzicht – die met Isi, een track van hun derde plaat uit 1975 een stuk dichter bij de grond blijven. De typische monotone ‘motorik’, gekoppeld aan speelse, lichtvoetige klanken bewijst eens te meer dat de muziek in Düsseldorf echt niet allemaal zwaar op de hand of pretentieus was. Integendeel, de experimentele track Studieren van Teja Schmitz (1981) is even bevreemdend als vermakelijk en Der Plan, hier vertegenwoordigd met de single Gummitwist uit 1983, was altijd wel in voor rare, amusante muziek.

Het overzicht biedt ook ruimte aan enkele geheide namen uit het alternatieve circuit van begin jaren tachtig: Die Krupps bijvoorbeeld, die in 1981 debuteerden en in de jaren negentig een korte opleving kenden, zijn te horen met het mechanische Zwei Herzen, Ein Rhythmus. Het duo DAF was bijzonder invloedrijk en hun invloed kan niet onderschat worden. De track Kebabträume uit 1982 klinkt nog steeds als een klok. En het dunne maar niet minder opzwepende Être Assis Ou Danser van Liaisons Dangereuses is geen hoogvlieger maar daarom niet minder welkom; het is een fijne exponent van de alternatieve clubmuziek van 35 jaar geleden.

Rheingold, natuurlijk bekend van de new wave-klassieker Dreiklangsdimensionen is vertegenwoordigd met het minder sterke maar toch aardige, uptempo Fluss, een track die de Neue Deutsche Welle direct in herinnering roept. Dat geldt ook voor Robert Görl, die op de prettige gedateerde pop van Darling Don’t Leave Me, vocale ondersteuning krijgt van Annie Lennox. De track verscheen in 1984 op het invloedrijke Engelse label Mute.

Soms schurkt de muziek op prettig wijze aan tegen indiepop/rock en postpunk, zoals op Michael Rothers Karussell, een luchtige, poppy instrumental met een grotere rol voor gitaar uit 1977. Het betekende voor Rother een eerste stap naar eigen succes, na het uiteenvallen van Neu! Ook La Düsseldorf mengt krautrock- met postpunkelementen en hun gelijknamige song krijgt hierdoor een Angelsaksisch tintje.

De variatie en experimenteerdrift op Electri_city 2 zorgt voor een bijzondere luisterervaring. Soms amusant en vermakelijk, dan weer opzwepend of verwarrend. Het gaat niet om het groeperen van 13 klassiekers die iedereen wel kent maar juist meer om een eerlijk beeld van de elektronische ‘doe-het-zelf-muziek’ uit Düsseldorf. En dat betekent dat er ook ruimte is voor Kurt Dahlke, beter bekend als Pyrolator, een van de meest talentvolle representanten van de stad. Zijn track Max uit 1981 – een even experimentele als muzikale spoken word-track vol fijne vondsten – getuigt van ware creativiteit. In hetzelfde jaar bracht Pyrolator overigens een nummer uit over een frikandel speciaal. Die track kan wellicht ooit nog eens figureren op een derde deel van Electri_city.