Uma Chine
Uma Chine
Uma Chine is een van de vele projecten (Maya’s Moving Castle, Future Old People Are Wizards, Inwolves, BRNS) van of met de Gentse Nele De Gussem. Op het gelijknamige debuut van haar nieuwe project heeft ze een bende jonge en getalenteerde muzikanten rond zich geformeerd die zowel in pop, jazz als meer experimentele middens te situeren zijn, zoals drummer Simon Raman (Steiger, Ivy Falls), Nils Vermeulen (Jukwaa), Koen Quintyn (St. Grandson) en de zusjes Holail Mohamed (Binti) die het album verrijken met meerlagige vocals. Uma Chine (vernoemd naar het samengaan van het menselijke en de machine) is een debuut om niets minder dan ontzettend trots op te zijn.
Bij meerdere luisterbeurten noteerden we de meest uiteenlopende dingen. De mysterieuze, hemels ongrijpbare soundtracks van David Lynch. Albinomeeuwen op de kade. Pink Floyd (met uitroepteken). Sterk psychedelische kleuren en geluiden. Het verbeeldingsvermogen van Björk op jonge leeftijd. De weirde gekte van The Flaming Lips. Een stroboscoop die ooit nog VU (en Nico) live gezien heeft. De Ijslandse band Sigur Ros die stevig in de drank geschoten is. Om maar aan te geven: de muziek van Uma Chine laat zich helemaal niet zo gemakkelijk in een hoekje duwen.
Dat is meteen ook een van de meest uitgesproken sterktes. Uma Chine is immers een bizar, origineel en oorspronkelijk debuut met een heel eigen, unieke persoonlijkheid. Een project waaruit vooral de enorme dosis aan creativiteit en ambachtelijke huisvlijt blijkt, zodat we hen in de verste verte niet betrappen op enige na-aperij of copypaste. Dat maakt dat we hier echt héél erg van houden.
De groep laat zich hier vrijwel leiden door instinct en zoals onder meer uit single Lonely Giant blijkt door buikgevoel. Zodanig dat er tegelijkertijd een hele hoop inspiraties en invloeden opduiken, al geraken die dan op spontane en organische wijze gaandeweg allemaal wel kriskras met elkaar vermengd (Heights bijvoorbeeld die een natuurlijke high oplevert of Screens, dat mee door de sterke aanwezigheid van het achtergrondkoortje Flying Horseman-achtig van geluid is). Heerlijk divers dus, dit muzikaal lappendeken. Die grote diversiteit vormt ook mee de grote aantrekkingskracht van dit debuut, waarbij er op de voorgrond ook een sterk verhalende insteek aanwezig is. Het zijn allemaal kleine, door het leven verrijkte verhaaltjes, zo liet De Gussem enige tijd terug al verstaan.
Uma Chine serveert op het sterk door synths aangedreven debuut een heerlijk allegaartje van psychedelische pop aangelengd met een sterk experimentele invalshoek. Gefundeness fressen dus voor muziekliefhebbers die een beetje out-of-the-box luisteren. Ver weg van de mainstream, al staan er met het wat naar Radiohead en Björk lonkende A Tribe wel verleidelijke en tot dagdromen aanzettende songs op de plaat die met wat goede wil de betere radiozender moeten kunnen bereiken. Het type plaat dus (opgenomen op verschillende lokaties in het Gentse) dat stevig aanport om de ramen dicht toe te doen en je een goed en gloedvol halfuurtje te warmen aan de heel aparte, soms spookachtige geluiden en verhalen van deze jonge en bovenal behoorlijk eigenzinnige groep muzikanten die als Uma Chine door het leven gaan.