“Sally, I’ve been shot and I’m bleeding from my guts.
I’m laying in the snow, could you come and pick
Me up? My legs are weak, my hands are numb. I just
Can’t make it home”

Het nummer Sally I’ve Been Shot opent de nieuwe Two Cow Garage weergaloos. Alle registers gaan open. Wat een tekst, wat een nummer en wat een geweldige schuurpapieren strot heeft Micah Schnabel toch. De daaropvolgende titeltrack start met een drumintro en gaat dan ook met zeer veel kracht van start. Het is duidelijk dat Two Cow Garage op een ongelofelijke creatieve piek zitten met dit album. Het zelfvertrouwen spat van de liedjes af en de productie is vol in het gezicht.

Ondanks dat het album behoorlijk rockt, zijn het juist de prachtige rustmomenten zoals Jackson Don’t You Worry (wat aan Ryan Adams doet denken) en Insolent Youth die nog eens extra de aandacht vestigen hoe explosief de andere nummers zijn.

Over het geheel is het geluid van de band veel breder geworden. Luister maar eens naar de volle sound in de afsluiter Brothers In Arms waar de Hammond overuren draait. Dit nummer is samen met bijvoorbeeld Soundtrack To My Summer en My Great Gatsby een teken dat de band meer Springsteen (of zo u wilt Gaslight Anthem) invloeden door laat schemeren. De songs zijn grootser, melodieuzer, maar dit allemaal zonder poppy te klinken. Daar blijft de band te ongepolijst voor. Maar er zit wel zo’n mooie melancholische sfeer in. Tekstueel is het ook van begin tot eind genieten. Wat te denken van “My friends were busy buying into the American Dream. Going to sleep as punkrock kids, waking up part of the machines” uit Soundtrack To My Summer. En zo zit deze plaat barstenvol geweldige tekstuele vondsten.

Two Cow Garage overtreft zich iedere keer weer, maar deze plaat is zo goed dat ik benieuwd ben of ze hier ooit nog overheen kunnen.