Een herwaardering voor het legendarische album Wildflowers uit 1994, Tom Petty’s tweede soloalbum dat eigenlijk toch gewoon een bandalbum (dus met zijn onafscheidelijke Heartbreakers) werd, is altijd gerechtvaardigd. Vooral ook omdat we over de jaren te weten kwamen dat Wildflowers eigenlijk als dubbelalbum bedoeld was maar zijn platenlabel Warner dat teveel van het goede vond.

Nu 26 jaar later, en drie jaar na zijn plotse dood, wordt het album dan toch in de versie uitgebracht zoals Petty het ooit bedoeld had. In een zeer uitgebreide boxset met 7 platen en in een behapbaardere versie met 3 plakken waarop ‘gewoon’ het dubbelalbum staat.

De geschiedenis van het album heeft een bijzondere oorsprong. Voor zijn eerste soloalbum Full Moon Fever (1989) verschanste Petty zich, naast de immer in zijn leven aanwezige Heartbreakers gitarist Mike Campbell, in de studio met producer Jeff Lynne (ELO), die hij had leren kennen tijdens de opnamen van het eerste album van superband The Traveling Wilburys)  in de studio om daar met een album uit te komen dat de meest succesvolle van zijn carrière bleek. Hij trok Lynne vervolgens ook mee om het daarop volgende Tom Petty and The Heartbreakers album Into The Great Wide Open (1991) te produceren. Wat wederom een miljoenenverkoper werd.

Na het volbrengen van een uitgebreide wereldtour, waarbij zijn ondertussen oude platenlabel MCA een indrukwekkende Greatest Hits uitbracht waarvan de geweldige, en zeer succesvolle, single Mary Jane’s Last Dance de grote trekker werd, besloot de destijds 44-jarige Petty weer even voor zichzelf te gaan. Hij had de revolutionaire, in Los Angelos residerende, Rick Rubin leren kennen en wilde met hem na de rijk klinkende Lynne albums weer een pure rockplaat gaan maken.

Met Rubin naast hem moest dat geen Petty and The Heartbreakers album gaan worden waarin hij het idee had concessies te moeten doen maar een nieuw soloalbum waarbij hij muzikanten zou vragen de songs in te vullen. Dat hij aanspraak deed op alle leden van The Heartbreakers (minus drummer Stan Lynch, die zich met dit album ‘vervangen’ zag worden door Steve Ferrone) mocht daarin geen verrassing genoemd worden. Als je zo’n geweldige groep muzikanten hebt die exact weten wat je wilt met je songs waarom ze dan niet vragen om het allerbeste uit je nieuwe songs te halen?

De samenwerking met Rubin en de manier van werken bleek een enorme bron van creativiteit en Petty bleef de ene na de andere geweldige song schrijven. Er werden uiteindelijk 25 songs opgenomen die Petty graag als dubbelalbum zag verschijnen maar Larry Waronker, de belangrijke man met een enorm muziekverleden bij nieuwe platenmaatschappij Warner, vond dat een te grote overdaad. Hij vroeg Petty een schifting te maken en het tot één album om te vormen. Dat werd de Wildflowers zoals we hem vele jaren kenden.

Door de jaren heen werd duidelijk dat Petty dus voor Wildflowers een concessie had moeten maken en aan Petty gevraagd bleek dat er al een plan lag om het album ooit in z’n originele uitvoering uit te brengen en het complete album zelfs in een uitgebreide tour met gastzangers op te gaan voeren. Voordat dat dit plan tot uitvoering gebracht kon worden overleed Petty onverwachts en veel te jong.

Gelukkig is het plan nu toch uitgevoerd en kunnen wij Wildflowers nu in zijn geheel luisteren zoals Petty die ooit in zijn hoofd had. Op 3 plakken vinyl uitgevoerd komt de volle glorie van Wildflowers nu geheel tot zijn recht en wat een traktatie is het. Natuurlijk hadden we het originele Wildflowers al, hier verspreid over 4 kanten, en natuurlijk gaat het om de 10 tracks die op de vijfde en zesde kant staan. Toch nog even een opsomming van de magie van de eerste Wildflowers versie.

Hoe goed Full Moon Fever en Into The Great Wide Open ook qua composities zijn, je moet van de productie-skills van Jeff Lynne houden. Het is een man die graag met tierelantijnen, ook bekend uit zijn tijd met Electric Light Orchestra, een song kan verfraaien/vol kan gooien. Einde jaren tachtig was Lynne hip en happening, vooral in Los Angeles, en iedereen wilde met hem werken. Ikzelf was juist dolblij met de productie van Wildflowers. De pure manier van werken van Rubin ligt me gewoonweg beter. Petty en Rubin, met Campbell daar vlak achter, is een gouden combinatie.

Wildflowers is een magnifieke liedjesplaat waarop alles wat Petty als songschrijver zo bijzonder maakte geweldig terugkomt. In de vijftien songs die het ‘originele’ album kende zit echt alles wat hem zo bijzonder maakte. Zowel als songschrijver, als gitarist en zanger en de gave om exact de juiste muzikanten om zich heen te verzamelen.

En dit alles terwijl Petty midden in een zeer vervelende scheiding zat met de vrouw waar hij twee decennia gelukkig mee samen was geweest en twee dochters had (‘In the middle of his life/He left his wife/ And ran off to be bad/Boy it was sad’) en tegen een beginnende heroïneverslaving vocht.

Vanaf de titeltrack die als albumopener gelijk volop indruk maakt, openbaren zich in volle vaart Petty evergreens als You Don’t Know How It Feels, You Wreck Me, Only A Broken Heart, Crawling Back To You, Time To Move On, het weergaloze Don’t Fade on Me, Hard On Me, House in the Woods, A Higher Place (met een weergaloze Campbell), het wel heel autobiografische To Find A Friend, de machtige albumafsluiter Wake Up Time en het onvergetelijke It’s Good To Be King, met dat majestueuze  strijkarrangement van de net als Petty veel te jong overleden Michael Kamen. Ongelooflijk hoe Kamen met een twist in het arrangement op het einde de song een prachtige melancholieke ommedraai geeft en weergaloos alle emoties opentrekt.

In totaal 15 sublieme popsongs die alles wat Petty zo bijzonder maakte in zich herbergen. Een album als een feest van herkenning ook waarbij elke song over de jaren alleen maar beter lijkt te zijn geworden. En dat met terugwerkende kracht en het verhaal dat om het album heen hangt en de teksten die nu ineens veel duidelijker en harder binnenkomen nog indringender klinkt. Wildflowers is Tom Petty’s opus magnum.

Natuurlijk gaat bij deze heruitgave alle aandacht naar de 10 songs die van het oorspronkelijke Wildflowers een dubbelaar gemaakt zou hebben. En al snel met het horen van die songs wordt duidelijk dat Wildflowers een magistrale dubbelaar was geweest. Als Wildflowers al niet het allerbeste van Petty op één album samenbracht was dat op de dubbelaar al net zo geweest. Bizar hoe Petty 25 zulk overweldigend goede songs in een zo korte periode bij elkaar schreef.

Nadat Waronker bij platenmaatschappij Warner had aangegeven dat het een enkel, ruim gevuld, album zou gaan worden wilde Petty de overgebleven songs niet bewaren voor een nieuwe soloplaat. Toen hij door acteur/filmmaker Edward Burns werd gevraagd om de soundtrack voor diens nieuwe film She’s The One te maken schreef hij een aantal nieuwe stukken maar voegde hij daar dus ook een aantal van de ‘overgebleven’ Wildflowers songs aan toe. Deze songs staan natuurlijk ook op Wildflowers & All The Rest.

Het bijzonder fraaie melancholische en zeer persoonlijke Something Could Happen mag de spits afbijten (‘I’m not easy to know/My mood can change/My moods come and go’). Leave Virginia Alone heeft die volmaakte quasi uptempo en optimistische sferen die Petty ook zo genadeloos beheerst. Het thuis opgenomen Climb That Hill Blues doorbreekt de sfeer op het eerste gehoor maar is tegelijk een intieme traktatie. En laat ook nog maar eens horen wat voor een geweldige gitarist Petty ook was.

En wat is Confusion Wheel weer een weergaloze song ook. Fraai ingehouden gestart, waaiert het met geweldig gitaarwerk van Campbell en Petty mooi uit. Een volledig andere song dan alle andere op Wildflowers maar juist daardoor ook weer een enorme aanwinst. Hetzelfde geldt voor California (met de onnavolgbare tekst ‘California’s been good to me/Hope it doesn’t fall into the sea’) met een sobere sound en een gelijk volledig pakkende melodie. Een song die Petty in 1996 aan de soundtrack van She’s The One toevoegde.

Met het tevens thuis opgenomen, intieme en folky Harry Green tikt de tweede kant erg fraai af. Petty zingend met akoestische gitaar en harmonica en met warmte de volledige kamer vullend. Het loom rockende Hope You Never klinkt gelijk als een Petty evergreen en was ook eerder te horen op de soundtrack van She’s The One, nadat een dubbele versie van Wildflowers niet mocht verschijnen.

Somewhere Under Heaven is tevens een bijzondere aanwinst. Met alle instrumenten gespeeld door Mike Campbell en Petty alleen zingend is dit de wellicht meest bijzondere song die Wildflowers & All The Rest kent. Het geeft tevens de belangrijke rol van Campbell in het leven van Petty aan. Het volledige vertrouwen in elkaar levert een pracht van een song op met Campbell excellerend op gitaar.

Climb That Hill is wederom een meesterlijke rocker die het originele album gewoon had moeten halen. Mijn favoriet van de extra tracks die dit album telt. Wat een overweldigend gitaarwerk tussen Petty en Campbell. Ook een track die trouwens al op de She’s The One soundtrack te horen was. Dat geldt ook voor de laatste song van het album, Hope Up and Overdue. Een erg sterke song die perfect aansluit op alles wat Wildflowers al was en nu dus is. Met muziekvrienden Ringo Starr en Carl Wilson in een aan Beach Boys gelijk koortje.

Wildflowers & All The Rest is een droomuitgave. Het is een ronduit emotionele ervaring om nu alle songs van Wildflowers achter elkaar te kunnen beluisteren. Zonde dat Petty deze release zelf niet meer mee heeft mogen maken. Het zijn zes plaatkanten Petty magie met zijn Heartbreakers , naast Campbell natuurlijk Benmont Tench op toetsen, Howie Epstein op bas/zang en ‘nieuwkomer’ Steve Ferrone op drums, als de weergaloze band in bloedvorm.

‘I’m afraid of that album,’ waren de woorden die Petty uitsprak naar Rubin als ze het over Wildflowers hadden. Ten eerste omdat het album zo intens qua gevoelens in tekst is maar zeker ook omdat Petty het idee had nooit meer zulke geweldige songs te schrijven. Dat was gelukkig niet helemaal waar. Er verschenen op de daarna komende Petty albums, zowel (verkapt) solo als met The Heartbreakers, nog handenvol topsongs.

Wildflowers is en blijft, en helemaal nu we ze alle 25 op rij hebben, een weergaloze verzameling songs die alles in zich herbergen dat de grootsheid van Petty in volle glorie boven haalt. Hij was absoluut één van de allergrootsten die we in de muziekgeschiedenis hebben gehad. Deze Wildflowers & All The Rest bewijst dat meer dan ooit.