Ik heb nog een paar niet officiële releases van Hendrix in mijn platenkast staan. Live albums, waar hij maar op bleef soleren en de ritmesectie hem strak bleef volgen Zo klinkt deze nieuwe van Tia Carrera ook. Niet verwonderlijk want het album is live in de studio opgenomen, is helemaal instrumentaal en klinkt als één lange jaren 70 jam. De band is met ruwe ideeën de studio ingegaan en heeft vervolgens de improvisatie de vrije loop laten gaan. Ondanks dat het album 4 songs telt, kunnen we niet echt spreken van nummers met kop en staart. Je kan willekeurig inprikken en je hebt geen idee welk nummer gaande is. Maar dat maakt de opwinding als je er naar luistert niet minder.

Jason Morales is een uitstekende gitarist met heel veel blues in zich, maar het knappe is dat ook bassist Jamey Simms een belachelijk goeie gitarist blijkt en Jason ook een weergaloze bassist, want in A Wolf In Wolf’s Clothes wisselen ze van positie.

Dit is een opname van 3 geweldige muzikanten die een tape hebben laten lopen en zijn gaan jammen. Dat is sowieso al heel knap, maar als je het ook nog interessant kan houden voor de luisteraar is helemaal geweldig.