Het moet absoluut het water zijn dat uit de kranen van de Belgische huizen stroomt waar jonge muzikanten wonen want er is daar gewoonweg geen hedendaagse band te vinden die voorspelbare muziek maakt. Ook het drietal Thunderblender maakt muziek die spannend, ongeleid vrij en intrigerend is. Hun debuutalbum Stillorgan verbaast en verrast.

Sam Comerford op tenor en, de weinig gebuikte, bassax, Hendrik Lasure op piano en Jens Bouttery op drums en bassynthesizer (een éénmansritmesectie dus) hebben met Thunderblender een spannende basis set-up en gebruiken deze om met al net zulke bijzondere muziek te komen.

Alle drie de muzikanten hebben de afgelopen jaren in diverse bands (van SCHNZL tot aan Hi Hiwaii, warm bad, An Pierlé Quartet, Aerie) zoveel muzikale ervaring opgedaan dat ze, nog vrijer dan ze al gewend zijn, met Thunderblender nog meer muzikale diepten induiken. Fascinerend diep induiken ook.

Om de muziek van de jonge Belgische scene, grotendeels afgeleid vanuit hun vrije jazzachtergrond, al in een genre te plaatsen is onmogelijk. De term ‘eigentijds’, een samensmelting van alles wat we al wel en niet kennen, is daarom zeer op z’n plaats. En voor Stillorgan zonder twijfel ook gelijk het beste uitgangspunt.

Van Lament, de openingstrack, tot aan Lights Out, de albumafsluiter, voltrekt zich een wonderlijk rijk muzikaal spektakel dat hoewel volledig organisch klinkend, geheel onvoorspelbaar is. Spannend hoe Lazure zijn toetsenspel soms door de sampler gooit, zo extra spannende klanken optrekt, en Comerford daar met zijn saxspel over heen trekt.

Bouttery is het fenomeen dat zowel qua drummen als basspel onnavolgbaar de drive and force is. Comerford en Lazure dan weer subtiel terzijde staat dan weer het vuur aan de schenen legt. Heerlijk om dit drietal muziek te horen maken die zowel nieuw en uitdagend als geestverruimend is.

Stillorgan is een heerlijk onrustige aangelegenheid die je op de tip van je stoel laat zitten en volledig intrigeert door haar onvoorspelbaarheid. Fascinerend trio, dat Thunderblender.