Zonder veel aankondiging is daar plotseling het tweede album van The Liitle Willies. De band rondom Norah Jones die in 2003 startte en de liefde voor country als basis heeft, overtuigt wederom met een reeks fijn gekozen songs.

Na het grote succes van Norah’s debuutalbum Come Away With Me (2002) verschoof haar muzikale pallet op haar tweede album Feels Like Home (2004) meer van jazzy naar country. Haar grote liefde voor country en bluegrass besloot ze vervolgens ook vanaf een zijproject optimaal voor het voetlicht te brengen. Met haar toenmalige vriendje Lee Alexander op bas, singer-songwriter Richard Julian op gitaar en zang, Jim Campilongo ook op gitaar en Dan Reiser op drums had ze de ideale muzikanten om The Little Willies te startten. Het gelijknamige debuutalbum uit 2006 voelde als een fijne verzameling songs die een andere kant van Jones lieten horen. Door het grote succes van het album waren de country elementen ook nog goed op haar derde solo album te horen, voordat ze met haar laatste album The Fall (2010) echt een andere kant opdook.

Het nieuwe album For The Good Times van The Little Willies verschijnt nu bijna 6 jaar na hun debuut. Het is wederom een prettige verzameling countrysongs waarvan de schrijvers nu onder meer Johnny Cash, Loretta Lynn, Dolly Parton en net als op het debuut van Kris Kristofferson zijn. En waar de band op het vorige album nog een viertal eigen songs had bijgesloten is dat er nu nog maar eentje: Tommy Rockwood van Jim Campilongo. Het maakt voor de kwaliteit van het album niets uit. Met het door Cal Martin geschreven Diesel Smoke, Dangerous Curves, het door Norah Jones naar heerlijke hoogten gezongen titelnummer en het door Richard Julian op fenomenale wijze gezongen Permanently Lonely zijn er al behoorlijk wat hoogtepunten te noemen. Ook albumafsluiter Jolene, zo ongelooflijk bekend gemaakt door Dolly herself, krijgen een echte TLW bewerking, en dat is een heel fijne! De rest van het album is ook prima in orde. De ‘coverband’ weet zich duidelijk in elke song in te leven en met klasse deze een fijne nieuwe versie mee te geven. Luister in dat geval ook even naar hun versie van Scott Wiseman’s Remember Me, Hank Williams’ Lovesick Blues en Johnny Cash’s Wide Open Road die met heerlijk gitaarwerk van Campilongo naar grote hoogten wordt gestuwd.