Heel fijn! We mogen een nieuwe langspeler van The Hubschrauber verwelkomen. In 2017 bracht de band hun debuut uit, gevolgd door Protactor, Distractor in 2020; een album dat uitkwam in de Corona-periode met alle gevolgen van dien, zelfs voor de releaseparty van het album. Er volgde nog een EP, 95-Drew in 2021 en nu zijn er dus nieuwe kansen voor de Nijmeegse band met This Might Be It.

De band is ten opzichte van het debuut van samenstelling veranderd en bestaat nu uit: Otto van Toorn op leadzang, gitaar en toetsen, Robbie Gerbrands op drums, Henry Nagel op bas, Daan van Haren zingt eveneens, speelt gitaar en toetsen en David Tonnaer zingt en speelt piano en toetsen.

De band heeft nadrukkelijk zijn eigen sound, de gitaren nemen een prominente plek in, doen dat echter nooit op een overheersende manier. Er is volop ruimte voor toetsen, piano en bas. De band maakt bewust gebruik van het contrast tussen de instrumenten in hun muziek en weet dat ook nog eens zo te doen dat de zanglijnen, lead- en achtergrondzang, in dat contrast worden meegenomen. Dat gebeurt al bij de opener Early Riser, No Self Demiser dat zich al heel eigenzinnig neerzet, met een relaxte drumbeat en gitaren naast de toetsen. Je verwacht het nummer niet meteen als opener, het is wat langzamer van tempo en heeft tijd en draaibeurten nodig om tot wasdom te komen.

Nee, de opener sust je niet in slaap, dat is het andere uiterste en, als je dat idee al hebt, dan knalt Beat Goes On je zó uit je suddermoment. Er zijn meerdere nummers in de pophistorie gemaakt met dezelfde of bijna dezelfde titel, maar dit is wel een van de fijnere met die naam. Lekker! En bij de les!

Voor de fijngevoeligere religieuze mensen onder de lezers, een statement als I Won’t Let Jesus Take The Wheel, vind je misschien wat aanstootgevend, de band zet zich er vooral beschouwend mee neer. Een fijn nummer met heerlijke basklanken en heerlijke indie sound.

Afwisseling. En hoe. Dat is de afdronk van de verschillende draaibeurten die het album hier nu maakt. Mary Jane Watson (Dunne Muren) is heel sfeervol, The Engineer compact met een lichte 60’s touch en tegelijkertijd heel erg van nu, Bleeps uptempo met een fijne drum- en basbeat die erg goed samengaan met de meerstemmige zang. The Hubschrauber heeft echt een eigen geluid waar binnen de nummers tot hun recht komen. Of dat nu het uitermate korte It’s Got To Be A Fucking Goat is, het stuwende What’s Good, het dramatisch startende Promises, het bijna als een compleet andere band klinkende Call Me When You Land, of het speels springerige Fake Smiles And A Whisper, je hoort het eigen geluid van The Hubschrauber er nadrukkelijk in terug. Dat eigenzinnige, gewoon hun eigen inkleuring geven aan muziek waarin de klanken dan weer meer indie aandoen, dan soms psychedelisch en sfeervol klinken: dat komt het album zeer ten goede.

De albumreleaseshow van This Might Be It staat voor 16 februari 2024 in het Nijmeegse Doornroosje gepland. Deze langspeler in een live setting horen, de mannen live hun samenzang laten klinken, hoe mooi kan dat zijn? De band deelde al een voorproefje: vijf nummers van het album live gespeeld. Alle reden om de band ook daadwerkelijk live te gaan zien!

Als band eigenzinnig met een duidelijk eigen geluid en laat dat nou eens erg lekker zijn! Met This Might Be It brengt The Hubschrauber een album uit dat de band op hun veelzijdigst laat horen. Hoe treffend dan ook de titel!