Vorig jaar kwam Taj Mahal nog verrassend aanzetten met Get On Board, een in samenwerking met Ry Cooder tot stand gekomen project. De geïnspireerde remake, gebaseerd op het oorspronkelijk album uit 1952 van het illustere bluesduo Sonny Terry en Brownie McGhee bracht de illustere muzikanten die in jaren zestig in LA bij The Rising Sons figureerden, terug samen.

Nu graaft Mahal nog wat dieper, Savoy gaat terug tot de jaren dertig. In de Savoy Ballroom ontmoetten zijn ouders elkaar, vader een pianist met Caraibische roots , moeder een onderwijzeres uit Zuid Carolina waagde zich al eens aan een gospelhymne. Taj erfde die muzikale invloeden en verwerkt die Afro roots met muziek uit alle windstreken. In zijn omvangrijke repertoire huizen naast blues de oorspronkelijke R&B en naast die Afrikaanse stijlvarianten vormen muzikale invloeden uit de Caraïben  Indië en Hawaii  een ongemeen rijk geschakeerd palet dat in afzonderlijke episodes aan bod komt.

In de jaren zestig ontmoette Mahal John Simon in de Columbia studio’s in New York City tijdens opnamesessies voor het debuut van The Electric Flag, pianist Simon werd er staff producer en arrangeur. The Band, Leonard Cohen, Simon & Garfunkel, Janis Joplin Gordon Lightfoot, Janis Joplin en talloze anderen werkten samen met Simon. In ’71 bracht Mahal The Real Thing uit een live-registratie in de New Yorkse Filmore East, Simon maakte deel uit van de band. Zo ontdekten ze een gedeelde fascinatie voor bluesgetinte klassiekers.

De discussie over de keuze  startte decennia geleden en eindigde afgelopen zomer in de 25Street Studio in Oakland waar veertien geselecteerde tracks werden ingeblikt met Simon aan de piano, gitarist Danny Caron, bassist Ruth Davis en Leon Joyce Jr. aan de drumkit.  Dat gereputeerde jazz kwartet krijgt uitgebreide assistentie van een reeks gastmuzikanten, vooral blazers en een dameskoortje.

Het gezelschap opent met het door Mahals parlando en scattin’ ingeleide Stompin’ At The Savoy, een sleutelnummer uit de jaren dertig dat later door Ella Fitzgerald en Louis Armstrong werd opgepikt. Naast werk van Duke Ellington en Count Basie passeert een subliem Gee Baby Ain’t I Good To You, met verfijnde bluesy gitaarsolo van Danny Caron die samen met bassiste Ruth lange tijd met Charles Brown optrok. Een lekker opverend Summertime is een eerbetoon aan arrangeur en bandleider Gil Evans. Overigens

Van Elington’s Mood Indigo naar de swingende jumpblues van Is You Is Or Is You Ain’t My Baby en het door harmonica en blazerssectie aangedreven Caladonia.  Een oude vriendin flankeert Taj in een duet Maria Muldaur werkte eerder in de Bay Area samen met trombonist Mike Rinta en de andere jazzlui die hier figureren in It’s Cold Outside.

Zo wordt er met grandioze vertolkingen uitvoerig door het grote Amerikaanse songboek gebladerd met de focus op de weergaloze muziek van big bands en jazzcombo’s die destijds door de ballroom van ‘The home Of Happy Feet’ in Harlem galmde.