Dat de Britse singer-songwriter Rupert Blackman zijn geboortestad Londen verruilde voor het Nederlandse Utrecht, is misschien niet op The Lights Of Home hoorbaar. Maar dat Blackman op deze plaat gedreven is door de liefde, is onbetwistbaar te bemerken. The Lights Of Home is een emotionele en persoonlijke plaat waarop hij zijn fragiele ziel blootlegt.

Het album kent twaalf tracks waarop Blackman hoofdzakelijk vertelt over personen en plaatsen die, zowel positief als negatief, van invloed zijn geweest in zijn leven tot dusver. Het zijn over het algemeen omstandigheden en gebeurtenissen waarbij de luisteraar mogelijk reflectie ziet in het eigen leven van ups and downs. Luister bijvoorbeeld The Strenght Of Us over de positieve kanten van het leven. Maar ook zinnen als ‘we are losing this fight, we thought that we might hold back the dark, but where there once was light, electric and bright, now not a spark’ in track Heart Don’t Fail Me Now. Verderop het album komt het thema spijt in How Did It Ever Come To This voorbij en een song over zijn gemis van thuisland Engeland in The Lights Of Home: ‘Rolling Hills, an old tree, the fundamentele building blocks of me’. Om het helemaal compleet te maken zijn er ook nog eens bemoedigende woorden van hoop in songs als Keep On Walking en Win te horen. The Lights Of Home is daarom een goudeerlijke singer-songwriting plaat geworden met een helder hoogst persoonlijk verhaal.

The Lights Of Home is gelijk ook een tijdsgebonden album. Luister het album namelijk alleen als je jezelf ook in diezelfde up and down flow herkent. In die zin klinkt het album tot op zekere hoogte monotoon. Graag hadden we ook Rupert Blackman willen horen met enkele stormachtige of duistere tracks voor de afwisseling. The Lights Of Home is over het algemeen een braaf album geworden waarop dynamische uithalen ontbreken. Of dat tegenwoordig een vereiste is? Nee, maar dat maakt een album wel vele malen interessanter voor de luisteraar. Over muzikaaltechnische vaardigheden gesproken: Blackman heeft eenmaal een zacht stemgeluid, waarmee hij niet experimenteert. Betreurenswaardig, maar aan de andere kant heeft dat natuurlijk ook zijn charme.