River Giant
River Giant
We zullen dan meteen met de deur in huis vallen: het debuutalbum River Giant van de gelijknamige band klinkt als een uitgelopen backpack trip door de wildernis. Na de door Danny VanHollebeke geproduceerde EP Vernon’s Cast, dat in december 2010 verscheen, zijn de ogen van frontman Kyle Jacobson, drummer Liam O’Connor en bassist/toetsenist Trent Schreiner expliciet gericht op muziekfragmenten waarin meeslepende wederwaardigheden dominant aanwezig zijn.
River Giant is muzikale literatuur. Dat is meteen ook de sterkste kracht van deze band. Deze bandleden slepen je namelijk als het ware mee in hun visuele ontdekkingsreis. Daar hebben ze de hulp van producer Chris Early (voormalig bassist van Band Of Horses) en mixer Ed Brooks (Pearl Jam, Fleet Foxes en The Head And The Heart, Mark Lanegan) zonder enige twijfel voor nodig gehad, want zonder deze grote namen was River Giant geen karakteristiek album geworden. Openingsnummer Out Here, Outside is dé toonzetter van het album, gevolgd door de ongepolijste track Pink Flamingos waarop we hier en daar valse noten horen in de vocalen en het gitaarwerk horen. Voor degene die het nog niet helemaal begrijpt: deze slepende spontaniteit is onderdeel van het album. Daarmee weten we gelijk wat voor vlees we in de kuip hebben. Een statement.
Het indie/rock album heeft sterke invloeden vanuit de traditionele countryscène. Wat opvallend is: de gehele tracklist is in een beperkte mate gemixt en gemasterd. Ed Brooks heeft namelijk zijn zin heeft gezet op een soort van anti-modernisme beleid. In de woordenboeken vertaalt als een theologische verzamelbegrip, maar niet in deze recensie. De menigmaal genoemde woorden smooth and effortless quality in de internationale pers over de mixer, vertalen zich daadwerkelijk op River Giant. Met alle respect voor de bandleden, maar een groot deel van dit succesvolle debuutalbum is te danken aan Brooks’ magische handen.
Verder heeft River Giant niet alleen invloeden vanuit de traditionele countryscène. Op Western horen we phasers-effecten en scherpe gitaren riffs, die doen denken aan psychedelica uit de jaren zestig en zeventig. Fast Heart gaat nog een stap verder. De track is bijzonder ruig en komt samen met fuzzy gitaren in combinatie met heldere vocalen. Een vruchtbare formule voor River Giant, maar met de kanttekening dat het collectief moet letten op herhaling. Op hun vorige uitgave Vernon’s Cast is namelijk diezelfde stijl te horen. Noem het inderdaad hun eigen stijl, maar luisteraars kicken nu eenmaal op het woord dat originaliteit heet.
De plaat is een zeer aangename start voor een debuutalbum. River Giant heeft zich met deze uitgave dan ook op de kaart gezet als een van de meest belovende bands in zijn soort.