Marzio Scholten maakte in 2020 en 2021 naam met indieband Opera Alaska, waarmee hij een aantal succesvolle singles uitbracht en in 2020 op Excelsior debuteerde met het album The Stream. Zijn muzikale partner hierin was overigens Marien Dorleijn, onder meer bekend van Moss. Het was bepaald niet het enige wapenfeit van Scholten de afgelopen vijftien jaar. Hij deed ook onder eigen naam en met Ruis van zich spreken. Ruis was een opvallend ‘lo-fi’-project waar Dorleijn ook op te horen was, evenals Spinvis en Nico Dijkshoorn.

Prize Collect is Scholtens nieuwe band en de eerste plaat is een feit. Op de drums na bespeelt Scholten alle instrumenten zelf. Hij is als schrijver ook nog eens verantwoordelijk voor alle songs op het album. Het zijn bewust compacte liedjes die muzikaal een mooi geheel vormen en een coherent album opleveren. Hoewel Scholten geen verleden heeft als zanger pakt hij nu ook die rol op. De plaat voelt dan ook als het begin van een nieuw tijdperk.

Opener Demons is milde indierock met echo’s uit de vroege shoegaze-jaren. Een prettig binnenkomen. Hierna vormt een lekkere klassieke, poppy gitaarlick de smaakmaker van Hall of Fame, een track met goede hooks. Vervolgens hebben Far from Everything en The Ones Who Sin die strakheid die Moss ook nogal eens laat horen. Prize Collect klinkt echter wat dromeriger en afstandelijker.

Het dromerige, het warme, atmosferische en licht melancholieke is iets wat de meeste songs van Prize Collect hun karakter geeft. Scholten treedt als zanger bepaald niet op de voorgrond. Dat ontneemt de muziek enerzijds wat directheid en impact, aan de andere kant creëert hij met die wat verhulde zang binnen de sfeerrijke gitaarklanken ook wel weer een mooie en wat mysterieuze sfeer, waarbij de teksten zich minder opdringen maar bij stukjes binnendwarrelen. ‘… At night the darkness shows everything I need to know…’ ontwaren we op het dromerige Stowaway.

Het gitaargeluid op The Light is lekker grofkorrelig en atmosferisch. Ook hier een strakke beat die de vaart erin houdt. Honest brengt een welkome afwijkende ritmiek. Verrijkt door een hier en daar opduikende tweede stem en mooie wendingen is dit een van de betere songs. Ook het afsluitende, stemmige Change My Luck (‘I don’t wanna change my luck / The cards are dealt / It’s all I got / And now it’s win or lose’) schaart zich onder de betere songs.

Benieuwd hoe Prize Collect klinkt als Scholten zich nog sterker profileert als frontman en muzikaal zijn sfeerscheppingen – die nu bewust compact zijn gehouden – verder uitdiept en aanscherpt. Dit debuut vol bondige, atmosferische indiepoprock is in ieder geval een mooie eerste stap in de nieuwe muzikale richting van Scholten. Prize Collect live met volledige band gaat dit voorjaar ook ongetwijfeld het nodige moois opleveren. De songs van dit aangename debuut hebben zeker de potentie om live uit te groeien tot krachtige sfeertracks.

Prize Collect live:

6 april, V11, Rotterdam
7 april, Gigant, Apeldoorn
10 april, Merleyn, Nijmegen
11 april, Patronaat, Haarlem
12 april, TivoliVredenburg, Utrecht
16 juni, Mañana Mañana, Laren