Prince & 3rdEyeGirl
Plectrumelectrum
Prince en zijn damesgroep 3rdEyeGirl hebben maandenlang tot in het belachelijke hun gezamenlijke album Plectrumelectrum lopen ‘teasen’. Tot het moment dat iedere liefhebber er vanuit ging dat het waarschijnlijk nooit uit zou komen. Nu is het er en wordt het volledig overschaduwd door het gelijktijdig uitgebrachte Prince solo-album Art Official Age. Een feest van gemiste kansen, dit album. Ook inhoudelijk.
Want met 3rdEyeGirl is Prince al ruim anderhalf jaar op tournee en geruggesteund door het stevig rockende damestrio is Prince zichzelf op de podia aan het overtreffen. Met name de kleinere clubshows die met 3rdEyeGirl werden ondernomen lieten een vlammend en gloedvol geheel zien en vooral horen. De verwachtingen voor het album waren dan ook hooggespannen, Prince en de dames lossen ze niet geheel in maar blazen de luisteraar bij tijd en wijle wel behoorlijk omver.
Te beginnen met het fantastische Wow, de logge rocker die het album opent. Zo veel power hebben we Prince lang niet op een album tentoon horen spreiden en ja, dit doet denken aan die vurige concerten van ‘m met 3rdEyeGirl als begeleidingsband en zo dendert het album vol logge maar pakkende gitaarriffs genadeloos door, als een auto die in zijn vrij van een heuvel af rijdt. Als echt bandalbum overigens, want de titeltrack (een compositie van gitariste Donna Grantis) is stevig instrumentaaltje en Aintturninround wordt gezongen door drumster Hannah Welton. Waarbij het eveneens door laatstgenoemde gezongen Whitecaps uiteindelijk de spreekwoordelijke boom is waartegen die voortrazende auto tot stilstand komt.
Dat geldt voor het tempo, maar ook inhoudelijk. Het is een niemendalletje dat de flow volledig uit het tot dan toe lekker doorpakkende album haalt en het komt daarna nooit meer helemaal goed. Fixurlifeup mist de pit waarmee het tijdens de concerten werd gebracht (en heerlijk uit de bocht vloog) volledig en klinkt aan alle kanten te geproduceerd. De hiphop op het funky Boytrouble is niet heel erg geslaagd en ook het naar reggae neigende Stopthistrain (vergelijkbaar met Prince’ Blue Light uit 1993) is wat kneuterig. Dergelijke tracks leggen wel meteen de zwakte van het fenomeen 3rdEyeGirl bloot. Net als David Bowie eind jaren ’80 ineens onderdeel van Tin Machine werd, is Prince ook echt ‘onderdeel van de band’ hier. Met een echt bandalbum als gevolg en het zijn de tracks waarin hij niet als bandleider optreedt – met uitzondering van genoemde titeltrack – waarbinnen het niveau daalt.
Anotherlove (een cover, origineel van Alice Smith) is het hoogtepunt van het album, het nummer bouwt prachtig op, de gitaren gaan gierend in de overdrive en Prince zingt vanuit zijn tenen. Prachtige track. Maar ook eentje waarbij je ineens hoort wat er nog meer scheelt aan een rockalbum als dit. Het is allemaal zo netjes. Alle pit is er uitgeproduceerd. Nu is dat een manco dat geldt voor veel van Prince’ wat harder rockende tracks en het maakt ook ditmaal weer dat het vuur waarmee hij met 3rdEyeGirl podia wereldwijd reduceert tot smeulende hoopjes, de vertaling naar de studio niet heeft weten te maken.
Prince & 3rdEyeGirl – Plectrumelectrum
- Wow
- Pretzelbodylogic
- Aintturninround
- Plectrumelectrum
- Whitecaps
- Fixurlifeup
- Boytrouble
- Stopthistrain
- Anotherlove
- Tictactoe
- Marz
- Funknroll