Is het toevallig? Net nu The Dutch voor het eerst in ruim 25 jaar weer een plaat maakt, is er ook nieuw werk van Petra Lugtenburg. Twee namen die op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken hebben. Maar dat is wel degelijk het geval.

Lugtenburg was de zangeres van Siobhan, waarin ze werd begeleid door ex-leden van The Dutch, nadat die groep (This Is Welfare, Another Sunny Day) in 1987 uit elkaar viel. Ook daarvoor was de in Hilversum (1960) geboren Petra allang muzikaal actief. Als dochter van AVRO-pionier Ger Lugtenburg (hij haalde onder anderen Mies Bouwman en Wilem Duys op het scherm) raakt ook zijn dochter Petra al vroeg met het medium vertrouwd. In 1977 wordt ze als jong talent al in Duitsland geïntroduceerd door Greetje Kauffeld, datzelfde jaar debuteert ze bij de VARA-radio in een vergelijkbaar programma. Henk Hofstede en Robert Jan Stips van Nits nemen haar in de jaren tachtig onder hun hoede en produceren haar band Cloud Nine. Ook zingt Lugtenburg mee op de Nits-plaat Henk (1986).

Maar waar staat Petra Lugtenburg in 2014?

Travellers in Our Minds is haar nieuwe album en wijk nogal af van solodebuut Shellfire. Die plaat werd namelijk door OOR betiteld als de allereerste Nederlandse triphop-cd. Van het nieuwste werkstuk kan veel worden gezegd, maar dat het diep in de triphop is gedompeld, in elk geval niet. Petra heeft als 53-jarige een ervaring in de muziek en in het leven die zich vertaalt in een breed palet van genres op deze door Hans Hollestelle geproduceerde cd. Op Blue, slechts begeleid door Curtis Clark op piano en Pablo Nahar op bas, klinkt de jazz-zangeres door die ook Greetje Kauffeld in 1977 al moet hebben gehoord. In het boekje bij de cd schrijft ze in elk geval dat ‘de belofte die ik er toen in zag, helemaal wordt waargemaakt’. Dat Lugtenburg muzikaal carrière maakte in de jaren tachtig, is op een aantal nummers ook te horen. Overigens zijn dit duidelijk niet de jaren tachtig van de Pepsie & Shirley-schoudervullingen. Petra bewoog zich toen al in de kringen die zich daar verre van hielden. Siobhan, waarmee ze begin jaren negentig zingt met de ex-leden van The Dutch, is hoorbaar afkomstig uit de new wave. Met die invloeden zal Petra nu niet dagelijks meer bezig zijn, ze maken wel deel uit van haar bagage.

Drie tracks op het nieuwe album zijn bewerkingen van de EP On The Road, die Petra in 2012 uitbracht. “Petra verleidt ons met haar unieke stem,” schrijft Henk Hofstede in zijn bijdrage op de albumhoes. “Soms klinkt de echo van Joni (Mitchell, WiM) uit de autoradio.” Hofstede hoort ‘de geest van Gary Numan (Are Friends Electric?)’.

Of hij doelt op de openingstrack Rays (Of Sunshine), die aan het eind van de cd terugkeert in een reprise,of op een ander nummer, wordt niet duidelijk. Maar deze song en vooral de manier waarop die is opgenomen, vertoont veel verwantschap met het gelegenheidsgezelschap This Mortal Coil, dat tussen 1983 en 1991 drie bijzondere albums maakte op het Britse 4AD-label en waarvan ondermeer leden van Dead Can Dance deel uitmaakten.

Petra Lugtenburg is het stadium voorbij dat zij van epigonisme kan worden beticht. Hooguit is het een onbewuste invloed van iets dat ze lang geleden eens (of vaker) hoorde. Die new wave uit de tijd van The Dutch en Siobhan, die niet meer in het allerbovenste laatje zit, maar nog wel weggestopt is in die kast waarin alleen ervaren stemmen de weg weten.