De Australische singer-songwriter Ned Collette en de band Wirewalker brachten afgelopen augustus langspeler 2 uit. De opvolger van Over The Stones, Under The Stars uit 2009 is het tweede album dat Collette met Wirewalker maakt (er kwam ook een EP van hun hand) en alweer het vierde album van Ned Collette (Collette maakte ook een solo-EP).

Bij de eerste luisterbeurt kan ik alleen maar concluderen dat de band op 2 klinkt als een betere ondersteuning en aanvulling op de zang en het gitaarspel van Ned Collette dan op het eerste album. Er is duidelijk een samenhangend geheel aan het werk en het trio brengt meer laag en diversiteit dan op de voorganger, zonder ontoegankelijk te worden. Sterker, Collette’s discofolk (zoals hij het zelf omschrijft) vervoert de luisteraar regelmatig naar hogere sferen.

Zo klinkt Collette’s stem op opener Il Futuro Fantastico spacy en dwingend en speelt Wirewalker een cocktail van toetsen, pauken, contrabas, piepende treinrails, een vastlopend cassettebandje en kerkklokken, Stampy voelt als donkere chanson van een sarcastische man en single Long You Lie klinkt dromerig en verleidelijk. Qua thematiek gaat Collette door waar hij gebleven is (eenzaamheid, duisternis en apathie) en wat dat betreft past de titel precies. Mooi is Collette’s Spaanse gitaar die zorgt voor een funky en melancholische saus over de gehele cd. Een geschikte cd om koude nachten mee op te warmen.