Was Elektra de vingeroefening in hoe het zou klinken as Hendrix en Davis, je weet wel, Jimi en Miles elkaar zouden ontmoeten, dan is More Elektra het experiment zowel losgelaten als verder doorgevoerd, maar dan veel meer, zo voelt het, vanuit de beleving van Michael en Jerôme. De inspiratie misschien nog wel in gedachten aanwezig, maar nog veel meer natuurlijker samen opererend, samen het onderste uit vrij improviseren halen dan op Elektra al het geval was. Zou je er op inzoomen, dan was de kleuring misschien meer Miles dan Jimi, voor zover dat zo was, hier gaan de beide mannen er samen voor. We horen wel een nadrukkelijker sterker aanwezige Jerôme. Niet dat Elektra je nu het gevoel gaf dat Jerome zich inhield, maar More Elektra geeft je het gevoel dat hij vaker van leer trekt.

Dat is bepaald niet vervelend, want Jerôme is een uitstekend gitarist en dat bewijst dit album eens te meer. Bij Flogistonic Supersonic zit hij er al lekker scherp in; dat geldt voor de hele band overigens. En ook in deze samenstelling, met naast de twee solisten ook Wiboud Burkens op toetsen, Hammond en effecten, wederom Erik Kooger op drums en, in plaats van Harry Emmery, hier Manuel Hugas op bas. Ook hier weet de ritmesectie zich onderling uitstekend aan te voelen en man, man, wat gaat het hier ook lekker los, juist ook in dat openingsnummer. Jerôme en Manuel bieden ideaal tegenspel aan het trompetspel van Michael en Erik legt er met Wiboud een heerlijk ritme achter. Laat de mannen maar schuiven, denk je al snel.

Bang Bang opent met Erik die heerlijk losgaat op zijn kit en het is ook vooral dat wat hier centraal staat. Bang Bang! Om daarna heerlijk over te gaan in Spielerei. Gaaf hoe Manuel, Erik en Jerôme hier de opening neerzetten, fraai ondersteund door Wiboud. Michael schuift later het geluidsbeeld in. Ingehouden trompet en tegelijkertijd scheurende gitaar en toch samen verder gaand in het klankbeeld. Het past wonderwel!

The Whole Truth is uitermate relaxed en blijft dat ook. Fijn onderkoeld met jazzy tonen is er hier veel ruimte voor het spel van Wiboud die nadrukkelijk zijn mannetje staat en een heerlijke solo ten beste geeft. Fijn! Daarna laat Jerôme de geest van Hendrix fiks herleven in Us And The Blues, dat is wel een heel erg gaaf intro dat hij hier ten beste geeft. Goed, Jimi was misschien wel de grondlegger van het stevig soleren met wah wah pedaal, maar dit is hoe dan ook ontzagwekkend mooi. Geen nodeloos naspelen, nee, je hoort de beleving van Jerome in het nummer én dat is misschien nog wel veel relevanter dan enige gelijkenis met de grote voorganger op gitaar. Michael draagt zijn steentje vanzelfsprekend ook bij aan het nummer en dat maakt het echt wel tot een erg mooie ervaring. Een van de fraaiste stukken van de mannen!

Unexpected Circumstances is eveneens een heerlijk samenspel tussen de vijf. Waar Elektra misschien meer meanderde en je soms het idee gaf op avontuurlijke trektocht te zijn, is de opbouw van de nummers hier wat compacter. Er blijft nog steeds voldoende ruimte voor improvisatie, maar de band beperkt zichzelf in elk geval in de duur van de nummers. Kwantiteit en kwaliteit hoeven elkaar niet te beïnvloeden maar het is mooi ook om te horen wat er gebeurt als, zoals hier, Michael en Jerôme elkaar in de loop van het nummer uitdagen. Erg fijn ook hoe de ritmesectie de mannen hier volgt!

Ook More Elektra is een geslaagde release van Michael Varekamp met maatje Jerôme Hol. Waar Elektra 1 & 2 de beide mannen en band vooral in bijna muzikale landschappen zagen vertoeven, is More Elektra compacter, horen we met name Jerôme hier fellere accenten zetten, feller van leer trekken. Het is de verdienste van de gehele band dat ze in staat zijn om zowel breed meanderend als compacter vrij te kunnen spelen én dat op hoog niveau te doen. Het mooie van More Elektra is dat je hier, een enkele uitzondering daar gelaten, veel meer het idee hebt weg te blijven van het experiment van Jimi en Miles en gewoon te luisteren naar Michael en Jerôme. Het is een verdienste van hen beiden dat ze ook de ruimte geven aan Wiboud, Manuel en Erik. Samen maken ze More Elektra opnieuw tot een  geslaagd album!