Daar moet je eerlijk in zijn, denk ik dan; ik had nog nooit van Marina And The Diamonds gehoord. Maar wereldwijd heeft ze dus al meer dan 750.000 albums verkocht en van de singles kijk je nog meer op: drieënhalf miljoen. Toe maar.

Ze komt uit Wales en heeft met Froot haar derde album afgeleverd. Helemaal zelf geschreven. Zowel de teksten als de muziek. En ze heeft Froot ook nog gedeeltelijk geproduceerd. Een dame, want zo kunnen we haar qua uiterlijk wel noemen, die wat kan dus. Jawel, want Froot is een heel aardige, zomerse dansplaat geworden. Waarop de nodige potentiële hits te vinden zijn. Zoals het werkelijk onweerstaanbaar prettige Better Than That. Met fraaie tekst.

You’re just another in a long line of men she screwed

Just another in a long line of men she knew

Well, I guess it’s just what humans do

Hook up with other people until it all falls through

And when it’s over, they go out and try to heal their pain

Hook up with another lover, do it all again

I’m not passing judgment on her sexual life

I’m passing judgment on the way she always stuck her knife

In my back ever since we were starting out

Suspicious from the start, I always had my doubts about you

Dat soort pittige teksten is volop te vinden op Froot. Fraai gezongen door Maria Diamandis. De 29-jarige, die haar voorliefde voor elektronica andermaal niet onder stoelen of banken steekt en bij wie je duidelijk Griekse roots terughoort in haar stem.

Piano, bas, gitaar en drums komen ook voorbij, maar het is vooral de dansbeat die de toon aangeeft op Froot. Het leidt tot smaakvolle dance, aangevuld met het zuivere, hoge stemgeluid van Diamandis en dat twaalf nummers lang. Het verveelt eigenlijk geen moment en dat is knap.

Vergelijkingen met Shakira dringen zich her en der op in positieve zin, terwijl Katy Perry zich achter haar oren zal krabben; zo kan het dus ook. Grappig: tijdens het intro van Gold wordt opzichtig geknipoogd naar David Bowie.

Het is niet allemaal even sterk wat er op Froot gebeurt, maar een echte misser staat er ook niet op. Als het compositorisch wat aan de magere kant is, weet ze op tekstueel gebied net genoeg punten te scoren om tot een voldoende te komen. Misschien had je drie songs weg kunnen laten op Froot, dan was er met negen vloervullers genoeg fraais overgebleven.

Schrijven is schrappen, weten de kenners. Knap dansalbum niettemin, waar Diamandis terecht trots op is. ‘Het is niet belangrijk of het nou wel of geen popmuziek is, evenmin is het van belang of de muziek elektronisch is of niet. Het gaat om het gevoel dat je krijgt van de groove in de muziek en dat je weet dat het door echte muzikanten wordt gespeeld.’ Geen speld tussen te krijgen.