Fado Camões is een prachtig fado album dat begint met licht pianospel van John Baggott die ook Fender Rhodes speelt en bij andere liederen ook Moog. Maar de pure fado zang van Lina is sowieso het allerbeste van dit album.

Alleen een perfecte stem kan een perfect gedicht zingen en dat doet Lina heel goed. Alles klinkt als echte fado. Op dit album speelt Pedro Viana op de Portugese gitaar een belangrijke rol. En verder ook producer en percussionist Justin Adams. Dit album brengt via de door Lina gezongen poëzie van Luís Vaz de Camões (1525-1580) het Portugese verleden naar het heden.

Lina ontdekte dat de thema’s van deze beroemde Portugese dichter kunnen worden ingezet in de fado. Die thema’s zijn kindertijd, liefde en veranderingen. Lina zingt ze heel mooi. Dat begint meteen al met Desamor en Quando vos veria met Justin Adams op een snerpende elektrische gitaar. Lina heeft bij sommige fado’s de hulp van Amélia Muge gekregen zoals bij het erg prachtige O que temo e o que deseo dat ze zingt samen met Rodrigo Cuevas uit Asturias.

In Labirinto wordt lichte percussie op framedrum gespeeld door Justin Adams. Dat is zo mooi rustig alsof je in Lissabon bent. Dit wordt echt gekenmerkt door een weemoedige saudade sfeer. Senhora Minha, ook aangepast door Amélia Muge klinkt door het spel op de orgel van John Bagott heel modern. Desencontro begint met twinkelend gitaarspel van Pedro Viana. Dit is fado corrido op tempo. Met percussie door Justin Adams en viool spel van Ianins Khmeli.

Erg mooi is Se de saudade morrerei não met Justin Adams op drums. Amor é um fogo que se arde sem se ver wordt gekenmerkt door een verstilde sfeer met een paar gitaar akkoorden. Dit is Fado menor zoals van Alfredo Manceneiro. Hier staat de tekst helemaal voorop zoals bij fado belangrijk is. Que ninguém me veja ver-vos is ook aangepast door Amélia Muge.

Cançao heeft een heel ritmisch begin vooral door de Portugese gitaar. Er is handklapping van Justin Adams te horen zoals bij flamenco maar toch anders. Dit klinkt heel vrolijk. Lina Vaz de Camões is de kenmerkende titel van dit erg goede fado album. Het is echte traditionele fado met pianospel van John Bagott en lichtvoetig Portugese gitaar spel. Dit is een album dat raakt.