Les Fantômes du Jour
Ravages
Met het sterke fundament aan loodzware metal, geschoolde mathrock, complexe progressieve rock en de nodige doomverwijzingen zet het Franse uit Nantes afkomstige Les Fantômes Du Jour tweetal Ronan Cloarec en Bruno Bourrien de eerste stappen in het continu in stroomversnelling zijnde muziekklimaat. Om zichzelf uit te completeren zoeken de gitarist en bassist de uitdaging om hier tekstueel een meerwaarde aan toe te voegen. Deze vinden ze in emo screamo Amine Bousta die met de nodige kwelling zijn woordenschat op ons uitspuugt. Met de komst van drummer Alexandre Jadi staat er meer dan voldoende zekerheid paraat en is Ravages een feit. Bewust vooruitkijken dus, en het aftandse patroon zoveel mogelijk nivelleren. Rangschikken en de bastaard uitgroei intact laten.
Origine openbaart zich als een helende mantra, maar ontstaat juist in de schaduwen van het verval. Verdoofd en verbaast plaatst de mensheid zich te midden van de door hemzelf veroorzaakte ravage. Als zwijgende puinruimers nemen Bruno Bourrien en Alexandre Jadi de ellende in zich op, waarna ze vervolgens stevig doorpakken. De wederopbouw is begonnen. We worden door de niet geheel zorgvuldig geplaatste overgang naar Jacqueline opgeschrikt, maar misschien is het de opzet van de drummer om juist onrust te zaaien. Spreker Amine Bousta verkeert echter in topvorm en pakt de draad vervolgens op, om deze kluitenbol niet meer los te laten.
Door het non tolerantie beleid en het rechtse populisme worden vluchtelingen vaak niet meer in de maatschappij geaccepteerd. Het egocentrische Jacqueline speelt zich midden tussen deze bevolkte spooksteden zonder ziel, zonder body en zonder enige vorm van verbondenheid af. Amine Bousta staat met beide benen in het agressieve rock klimaat, en reanimeert de slapende nu-metal geest tot leven. S’élèvent les voix de l’intérieur qui lèvent le voile. Het is de ongeschreven angst die zich diep van binnen voedt en welke hier al tot ontploffing dreigt te komen. Door het driftig uitgespeelde spel verwacht je dat vervolgens de rust wederkeert. Niet dus….
Het troosteloze Ravages proefschrift is dus een soort van conceptalbum. Vergeving zoekende in het geloof om de werkelijkheid te bagatelliseren. Amine Bousta wordt door God als aardsengel naar de aarde gestuurd om in zes dagen tijd het kwaad te kanaliseren. De vredelievende overkoepelende macht is tot een haatdragend lui wezen getransformeerd. Door de klimaatverlegging worden de zeven Bijbelse plagen gereactiveerd en teisteren hevige stormen, inheems ongedierte en onverklaarbare pandemieën ons. Voeg daar de met oorlogswaanzin gevoede bloedrivieren aan toe. Het is de hedendaagse waanzin, een alarmering dat we onze planeet aan het vergiftigen zijn. Het trauma verwerkende Argument drieluik herpakt verstillende sereniteit in bijtend exorcisme. Deze muzikale oor wassing leidt tot het sederende Gwaien, de berusting, het stiltecentrum.
Ravages is wiskundige hoekige tegendraadsheid, de som der delen in het kwadraat uitgemeten. Les Fantômes du Jour experimenteert met tempo wisselingen, bouwt songstructuren vanaf de grond opnieuw op, scheurt ritmische breaks uiteen en eist een nieuwe invulling op. Het is de schizofrene grillige gedachtegang van vier los van elkaar opererende individualisten die elkaar ergens in het midden treffen. De wereld letterlijk in vier windrichtingen onderverdeeld.
