Oxymorons & Contranymphs is het eindresultaat van de samenwerking tussen het Noorse Jazzbandit trio en de Nederlandse vocaliste Eva Scholten. Een dubbelalbum met deels eigen werk van Jazzbandit en deels een aantal classics die een ander jasje aangemeten krijgen.

Het dubbelalbum van het akoestische kwartet (akoestische bas, twee akoestische gitaren en vocalen) swingt, zoveel is meteen duidelijk. Op Oxymoron en Contranymphs worden de songs dan wel wat kunstmatig van elkaar gescheiden, het is vooral wanneer je de songs met elkaar mengt dat opvalt dat dit album best erg goed in het oor ligt.

Als trio heeft Jazzbandit met gitaristen Stian Vägen Nilsen en Knut Bendik Manger Breistein en bassist Egil Stemkens al enkele albums op het cv en ook live staan ze gekend om hun energieke liveshows. De stijlvolle, getalenteerde jazzzangeres Eva Scholten (YesSister/JazzSister en gypsyjazzformatie Eva Sur Seine) werkte het jazzconservatorium af en met haar naar Sarah Vaughn en Ella Fitzgerald lonkende vocalen levert ze een fraai tegengewicht voor het Noorse trio.

Qua repertoirekeuze werd gekozen voor een behoorlijk originele invalshoek. Het interessante is dat het kwartet twee uiteenlopende sporen volgt: de ene volledig gericht op jazzstandards (Clifford Brown, Vaughn, Grant Green, Gershwin en de onvergetelijke Django Reinhardt), de andere op eigen composities van Jazzbandits.

Zo zou het misschien kunnen lijken alsof het kwartet niet weet wat ze wil. Dat is echter niet het geval. Vooral omdat de combinatie tussen de Noorse swingfolk en de vocalen best aangenaam om luisteren is. Zo valt op dat net door de erg akoestische swing de classics erg fris, vlot en modern uit de instrumenten getoverd worden, met de vaak scatterige vocalen van Scholten als kers op de taart.

Heerlijk luchtige swing met een bende topmuzikanten, daar lenen we maar al te graag onze oren voor. Vooral omdat naast swing ook intiemere passages (het op een heerlijk spannende riff drijvende Trouble Bolero) voorkomen. De groep beheerst de classics, dat hoor je aan de manier waarop het spannende Minority en het ronduit fraaie Nice Work If You Can Get It voorbijkomen. Met die songs grijpt het kwartet terug op de rijke jazzgeschiedenis, met het donkere, maar intiem mooie No Moon At All als voorlopig eindpunt.

Toch schrijft het kwartet ook een stukje eigen jazzgeschiedenis. Opmerkelijk is dat het aandeel eigen werk met slechts vier composities wat mager uitvalt ten opzichte van de zes classics. Wie de set chronologisch volgt valt meteen de stijlbreuk op. Vandaar de keuze om de wat rauwere en robuuster klinkende songs (o.a. Maistua) apart onder te brengen, al valt hier vooral het evenwicht met de luchtige vocals van Schotten op. Je zou kunnen opvatten dat er met een beetje meer evenwicht tussen beide luiken er een gebalanceerder album had kunnen ontstaan. Onze ervaring is dat het album het best werkt als je de songs kris kras door elkaar afspeelt.

Tracklisting Oxymorons & Contranymphs:

Oxymorons

• When We’re Alone
• Jean De Fleur
• Troublant Bolero
• Minority
• Nice Work If You Can Get It
• No Moon At All

Contranymphs

• The Seminal Blink Of Our Dog Days
• Maistua
• Where Do We Go From Here
• I Believe In Love