Echt iets heel anders doen, dat was hetgeen de Deense contrabassist Jasper Høiby voor ogen stond toen hij zijn nieuwe trio Planet B startte. Even weg van Phronesis, het zo succesvolle jazztrio dat het laatste decennium de wereld jazzpodia bestormde en veroverde en vorige week een pauze met onvoorziene lengte inlaste. En ook even los van zijn Fellow Creatures waarmee hij vier jaar terug een mooi album uitbracht.

Met Planet B start hij samen met de Franse drummer Marc Michel en de jonge veelbelovende Britse tenorsaxofonist Josh Arcoleo een volledig nieuw jazzhoofdstuk. En wat een fascinerende debuutplaat hebben ze gelijk gemaakt. Natuurlijk heeft het album de nadrukkelijke componeer-karaktertrekken van Høiby. Hij is het, als initiatiefnemer, natuurlijk ook die het trio met de door hem geschreven composities een bepaalde muzikale kant optrekt, maar Planet B is in sound wel degelijk een group effort.

Planet B mocht de naam van de band nog niet geheel duidelijk zijn, is een extensie van de gedachten van Høiby die zich al jaren zorgen maakt over waar we met onze planeet, zowel sociaal als qua klimaat, mee bezig zijn. De duidelijke teksten zijn als samples over de composities heen gelegd. Planet B mogen we Høiby ‘s vrije interpretatie noemen van wat we niet hebben: een tweede planeet waar we heen kunnen gaan als we de eerste naar de ondergang hebben gebracht.

Muzikaal trekt het trio muzikanten heerlijk los van leer. Høiby is een man van de pure akoestische jazz dus verwacht niet de heftige muzikale elektronica die zijn Phronesis collega’s Anton Eger en Ivo Neame op hun laatste albums laten horen. Planet B is vooral een akoestisch jazzalbum, met wat zachte vegen elektronica, en met een compositie als Interconnectedness maken ze gelijk wel heel erg duidelijk hoe virtuoos ook dit trio weer kan klinken.

Høiby, Michel en Arcoleo zijn mooi aan elkaar gewaagd. Met Høiby en Michel als de gelouterde muzikanten die zo langzamerhand echt wel weten wat ze kunnen en willen doen krijgt de jonge Arcoleo alle ruimte om zijn fantastische spel te laten horen en volop door te groeien. En die mogelijkheid pakt hij met alle graagte op. Fascinerend om mee te maken.

Natuurlijk wisten we al dat Høiby een van de toonaangevende bassisten binnen de hedendaagse jazz is die maar steeds muzikaal fascinerend blijft doorgroeien. Michel krijgt binnen Planet B nu ook de eer en roem die hij al jaren had moeten krijgen. Want wat een geweldige los spelende drummer is hij toch. Nooit prominent maar altijd vreselijk interessant binnen de sound van het trio.

Juist door de composities te verbinden met gesproken teksten, het idee een echte body te geven, krijgt het album een meerwaarde. Maar als allereerste blijven daar natuurlijk de muzikanten en de sterke composities. We noemden al het ongelooflijke Interconnectedness maar ook ijzersterke composities als Consciousness, Life Is A Gift (wat een heerlijk spel met een glansrol voor Arcoleo) en Never Give Up zijn al net zo onweerstaanbaar.

Planet B is een groeiplaat net als het trio dat is. Muzikanten van deze orde hebben de lat altijd hoog gelegd en dat zullen ze immer blijven doen. En dat zal live echt niet anders zijn. Aan het schema te zien komen ze veel onze kant op. Met Planet B heeft Jasper Høiby niet alleen een geweldig nieuw project maar ook een fascinerend nieuw trio en zijn wens is om met Planet B als projectnaam in vijf jaar vier albums uit te gaan brengen. Dus dat beloofd wat!