Dat muziek maken meer inhoudt dan een gitaar stemmen om je vervolgens in het songmateriaal te verdiepen, beseft de uit North-Carolina afkomstige Jake Xerxes Fussell al op zeer jeugdige leeftijd. Zijn vader is een filosofische folklorist die zijn kennis van Zuidelijk-Amerika met zijn zoon deelt en hem onder toeziend oog met oudere muzikanten laat spelen. Zo ontdekt hij de blues- en gospelprincipes als hij bij de legendarische zangeres Precious Bryant in de leer gaat. Vervolgens bouwt hij de nodige ervaringen bij een regionale countryband op en deelt de jongeling het podium met politiek activist Etta Baker.

Toch duurt het nog een aantal jaren voordat het naar hemzelf genoemde debuutalbum Jake Xerxes Fussell verschijnt. Hier laat de singer-songwriter zich door gitarist William Tyler begeleiden. Na deze goed ontvangen eersteling vervolgt Jake Xerxes Fussell zijn weg met het bejubelde What in the Natural World en het net zo sterke Out of Sight. De artiest verloochent zijn achtergrond niet, en op het door James Elkington geproduceerde Good and Green Again grijpt hij naar bewerkte versies van traditionele folksongs terug.

Deze samenwerking bevalt zo goed dat ze samen aan de opvolger werken. Going to Georgia verschijnt eerst nog op single en op 12 juli komt vervolgens het volwaardige When I’m Called uit. Jim Elkington draagt de verantwoording over een aantal passages in Feeing Day, maar dat is meer dan een gewone amicale vriendendienst. Het is een verslaglegging van een dronken kermisweekend in Glasgow, met veel drank, veel vrouwen en heel veel plezier. Hierdoor krijg je een beetje een indruk over hoe het tweetal te werk gaat. Vanuit deze kale basis sluiten medereizigers zich aan.

When I’m Called is vooral een eerbetoon aan zijn persoonlijke mentor Art Rosenbaum. Als een tot de verbeelding sprekende Bob Ross schildert Jake Xerxes Fussell de muzikale landschappen van Art Rosenbaum over en voorziet het door hem geïnspireerde sobere Leaving Here, Don’t Know Where I’m Going drinklied en Going to Georgia zustertrack van een nieuwe verflaag. Penseelstrepen stippelen zijn onbekende pad op Leaving Here, Don’t Know Where I’m Going uit en bereiken de eindbestemming bij de definitieve Going to Georgia rustplaats. Ook het veredelde Gone to Hilo zeemanslied met de zachte echo van Robin Holcomb is een hommage aan Art Rosenbaum. Deze leraar overlijdt als Jake Xerxes Fussell halverwege het opnameproces van When I’m Called is, en vormt bewust dan wel onbewust de rode draad op de plaat. Jake Xerxes Fussell belooft hem trouw om zijn onvoltooide veldopnames van One Morning in May en Who Killed Poor Robin? tot volwaardige songs uit te werken.

Collega-muzikant Blake Mills pakt exact dezelfde rol op als die William Tyler op de eersteling vervult en coördineert de gitaarpartijen op het fladderende Cuckoo! Een fraai duet met gastzangeres en generatiegenoot Joan Shelley. De tekst is oorspronkelijk van Jane Taylor, een 18e eeuwse poëet, die tevens het wereldberoemde Twinkle, Twinkle Little Star kinderdeuntje geschreven heeft. De Britse basisschool-leraar Benjamin Britten bewerkt deze vervolgens tot een song. Mooi hoe hier het jeugdige onschuld in woorden gevangen wordt en het strijkersorkest van Jean Cook aanschuift om de song een prettige herfstige naklank te bezorgen. Herinneringen uit het verleden memoreren hem in het When I’m Called titelstuk aan zijn eigen schooltijd. Die bezielde bewustwording geeft hem jaren later een gemeende brok in zijn keel.

When I’m Called gaat dieper op de achtergrond van de klassieke folksongs in. Soms blijven deze helemaal intact, soms volgt er een totaal andere wending en herschrijven de nummers zich vanzelf. Openhartig vertelt hij in verschillende interviews over de achtergrond van de tracks en schept hiermee een volledig beeld. Andy bevat lichte verwijzingen naar Andy Warhol en is gecomponeerd door een rivaal van deze kunstenaar, Gerry Gaxiola. Het is een antireactie op de befaamde 15 minutes of fame. Geld maakt niet gelukkig, maar de ziekelijke drang van deze country & western artiest om Andy Warhol te dwarsbomen kost hem een aantal rijke levensjaren. Een serieuze kijk overtroeft de zelfspot, zet het nummer in een ander licht en legt de nadruk op het eenzame trieste bestaan.

Het beminnende One Morning in May liefdeslied is een oud nummer dat al eerder door James Taylor uitgebracht werd, maar waarbij iedereen zijn eigen invulling op los laat. Een klassieker blijft eenmaal in ontwikkeling, gaat op eigen benen staan en neemt afstand van zijn schepper. Who Killed Poor Robin? is een kindvriendelijke manier om de dood te verwerken, al zal deze hierdoor wel een angst voor vogels ontwikkelen. En dan kom je vanzelf weer bij de kern van When I’m Called uit, waar afscheid en verlies centraal staan.