Het vijfde album van het uit Teramo, Italië, afkomstige Inutili kwam tot stand door ‘vrije en psychedelische jamsessies in de oefenruimte’. Muziek gemaakt zonder vooropgezet plan. Met titels als A Love Supreme en Queen Crimson wekt een band natuurlijk toch verwachtingen op. Het gaat hier dan natuurlijk meer om de vrije geest en de liefde voor muziek dan dat Inutili pretendeert in de voetsporen van muzikale grootheden te treden.

De vijf tracks laten een geluid horen dat soms aansluit bij de postrock van de jaren negentig en nul. Elders duiken er psychedelica- en krautrockinvloeden op, terwijl je bij sommige passages ook moet denken aan een geestverruimende jam in een stoffige garage, ergens diep in de woestijn.

I’m On Plane wordt gedragen door een vervormde stem die bijna klinkt als een gitaar-distortion. Omgeven door mildere, mysterieuze landschappen is dit een intrigerende opener. Queen Crimson is een van de twee lange stukken die de plaat bevat. Het lijkt soms een vreemd soort space folk – drone, noise en synths spelen een grote rol naast de krabbelende gitaren. De track lijkt te eindigen alsof de draaitafel wordt uitgezet en we van 33 naar 0 toeren gaan. Inutili pakt de draad echter weer op en werkt zo naar een verschroeiende, psychedelisch rockende climax die geweldenaars als Spacemen 3 niet zou misstaan.

Met Walking on Your Lips legt de band lekkere geestverruimende sixties garagerock neer. De drums zijn steviger, de sfeer is uitgelaten en dat bevalt prima. DADADA doet hierna zijn naam eer aan: radio noise, zeurderige patroontjes in een verse improvisatie. Gecontroleerde kakofonie. Irriterend, intrigerend.

De titeltrack is het tweede lange nummer van de plaat. Het exposé is spannend: prangende basklanken en hypnotiserende gitaarlijnen. Vocalen duiken op, als een geest, dieper in de mix. Vergeleken met Queen Crimson houdt Inutili de variatie hier beperkter, subtieler waardoor de track, die over de vijftien minuten klokt, wel wat verzandt. Maar dat is kennelijk wat de band op dat moment wilde uitspreken. En dat is wat je kunt verwachten bij dit soort spontane platen: de factor monotonie en bezwering kan een grote rol opeisen.

Vier jaar na het indringende New Sex Society komt Inutili in ieder geval weer goed voor de dag met veertig minuten opvallende, vrije en prikkelende muziek. Na een lange lockdown heeft de band het spelplezier weer helemaal gevonden.