Nu Ryan Adams van het vizier is/lijkt verdwenen en het verschrikkelijke verlies van Neal Casal zijn wonden nalaat, schuiven andere prominente folkrock artiesten een plekje voorwaarts op. Zo werkt het nou eenmaal, en een artiest als M.C. Taylor kan daar het voordeel uit halen. Zijn hardcore verleden is duidelijk voorhanden op de rauwe ongepolijste sound van de eerste Hiss Golden Messenger albums. Die punk attitude is nog zeker op het maatschappijkritische Heart Like A Levee aanwezig, bij opvolger Hallelujah Anyhow vindt hij het geluk in de liefde. De productieve muzikant heeft meer dan genoeg inspiratie, en plaatst zich met zijn achtste album opnieuw in de spotlights van de Amerikaanse indie scene.

Terms of Surrender opent met de verborgen I Need A Teacher aanwezig. De uit Noord-Carolina afkomstige singer-songwriter heeft hiermee tekstueel het vertrouwen in het geloof gevonden. Maar de stakingsbeelden in de video richten zich vooral op het dreigende leerlingentekort. Een probleem waarmee we ook in Nederland te maken hebben. Door de positieve muzikale omlijsting zet hij een krachtig statement neer. Met alleen klagen kom je er niet, het probleem moet landelijk gedragen en erkent worden. Een goed strijdlied om de wereld mee wakker te schudden. Een stabiele toekomst begint bij een fundamentele basis, en die ligt in het onderwijs. Rumoerige gitaaruithalen roepen tot een vredelievende opstand op.

Bij de soberheid van Bright Direction (You’re a Dark Star Now) leent Taylor de eeuwigheid van David Bowies laatste album om zijn eigen verdriet uit te drukken. De witte kruizen in de tekst staan symbool voor weggevallen familieleden en vrienden. De eenzaamheid die het oproept als je niet meer om advies kan vragen bij de uitgestippelde keuzes in het leven. De familie en vooral het vaderschap is een terugkerend Terms of Surrender thema. De opgelegde tijdsdruk om genoeg aandacht aan de nazaten te geven, maar dus ook tevens de hoop op een goede toekomst voor zijn twee kinderen. Het recht op goed onderwijs is niet alleen mondiaal gericht, maar wordt dicht bij de persoonlijke situatie gehouden.

Hierbij past uiteraard het beste een beheerste aanpak, logisch dat daar dan ook voor gekozen is. De vocalen zijn zelfverzekerd en warm, vaderlijk zelfs. Het accent is naar een meer toegankelijke geluid aanwezig. Het is allemaal een stuk veiliger, met prachtige folky Americana invloeden welke het verlangen naar geborgenheid verbeelden. Met M.C. Taylor die als redenaar zijn volgelingen toespreekt, en aanmoedigt. Die soulvolle benadering is vooral vanaf de ritmische begeleiding van Old Enough to Wonder Why (East Side—West Side) terug te horen. Hiss Golden Messenger is klaar voor een volgende fase in hun muzikale carrière, waar ze meer de diepgang van de soul verkennen en toelaten.

De stevigere partijen komen sporadisch nog in het rockende Katy (You Don’t Have to Be Good Yet) en het broeierige funkende met scheurende mondharmonica uithalende Whip hoogtepunt aan bod. Hierbij is de toon een stuk donkerder en grilliger. Die ruimte blijft niet onbenut, gelukkig maar! Terms of Surrender is een zorgvuldig uitgewerkte plaat, misschien net ietsje te doordacht, maar er valt nog genoeg mooie spontaniteit op terug te vinden.