Hoe zou het Helen Rose ondertussen zijn vergaan,?, vroeg ik me onlangs af. Trouble Holding Back creëerde hoge verwachtingen voor de opvolger. Die lost de uit LA afkomstige zangeres na vijf jaar moeiteloos in met Rugged Elegance. Rose zong als jong meisje in vader’s  bluegrasscombo en ging verder met gitaar en sax. Op de middelbare school ontmoette ze Jonah Tolchin, een aan blues verslingerde gitarist.

Tolchin, ondertussen een gerespecteerd singer-songwriter, speelt gitaar en verzorgt de productie en zit bij alle songs mee aan de schrijftafel. Bij het dromerige Where Is My Home worden naast het duo Nic Coolidge en Kevin Clifford als co-auteurs vermeld, bovendien vormen ze de ritmesectie tijdens de studiosessies in Providence Island.

“I met my man on raspberry plain riding horses in the rain” zingt Helen in de opener. De luisteraar  wordt meegezogen in niet zelden treurige verhalen die heimwee en hunkering uitademen, het fraaie gitaarwerk van Tolchin geflankeerd door de pedalsteel van Greg Leisz versterkt dat gevoel. Het eerder genoemde Where Is My Home met mooi koor en strijkerswerk The Drakes, met prachtige zang die zich traag voortsleept op golvend bluesy gitaarwerk, ontsnappen evenmin aan een onbehaaglijke sfeer. Die beheerst King of this Town en het eveneens met broeierige harmonica gelardeerde Wolf Tones.

Demons is een meeslepend duet met Tyler James Kelly, weerom ondersteund door die onweerstaanbare pedalsteel galm. De verstilde pracht van het akoestische, haast fluisterend gebrachte This Ship , de ietwat onderkoelde naar New Orleans lonkende titelsong op dartele combinatie van piano en gitaar leiden naar een soulvolle ontknoping met het zacht uitdovende Get Me Out of the City.

Rugged Elegance bevestigd de klasse van Helen Rose als songwriter en bovenal haar vocale kwaliteiten. De zangeres eist haar plaats op tussen de gerespecteerde diva’s van de hedendaagse rootsscène.