Soms kun je gepakt worden door een album zomaar uit het onverwachte en getroffen worden door de muziek die je oren bereikt. Nou, als je in bent voor zo’n verrassing dan is Isaak’s Marble misschien wel iets voor jou.

Als je nog voor je je debuut uit hebt gebracht wordt uitgenodigd om op het Roadburn Festival te spelen, dan moet je muziek wel iets hebben. Als je dan ook nog getekend wordt door Suburban, ben je dan inderdaad zó kneitergoed of verlekkeren we ons bij de opeenstapeling van deze positieve signalen maar is het resultaat niet gewoonweg een stuk leger, minder dan de gewekte verwachtingen? Nou, die verwachtingen waren niks te hoog. Heath knalt gewoon uit je speakers vanaf het eerste nummer. Ze zijn echt zó goed.

En, waar moet je beginnen om Heath te beschrijven? Een gezamenlijke liefde voor The Grateful Dead, dat delen ze. Als je het spelplezier hoort van de vijf, dan delen ze in elk geval ook de Dead’s liefde voor jammen. En om het maar meteen gezegd te hebben, de heren hebben aardig wat in hun mars. Alleen het openings- en titelnummer al pakt je rücksichtslos bij je kladden. Je weet in het begin misschien nog niet zo waar het naar toe gaat, maar de band maakt dat in 10 minuten overdonderend duidelijk.

Het begint zo open en relaxed met meteen al een rol voor de mondharmonica van Mees Vullings, drummer Darcey -Dars- Hellemond zit heerlijk achter de kit het nummer voort te stuwen en speelt bijzonder expressief, heerlijk in lijn met de Australische bassist Steve Lolicato. Gitaristen Jordi Bouter en Isak Heidenfors weten samen met de toetsenist, Quint Vullings, het nummer te baden in een melange van funk, rock, blues en psychedelica.

Die openingstrack en wat de band instrumentaal neerzet, heerlijke riffs, prachtig meeslepend solowerk, ja, hier wordt je als liefhebber van experiment in rock wel erg vrolijk van. De hele opbouw van het nummer is al een feest en hoe goed is Mees op de mondharmonica! De subtiliteit wordt niet vergeten, zo hoor je in het slot van dat nummer. Dit is echt erg mooi.

De overgang naar Wondrous Wetlands is al net zo raak. Denk niet aan rock zoals je het gewend bent, nee, de mannen van Heath zoeken hun eigen weg en dat werkt heel goed. Die rustige start van dit nummer sluit naadloos aan op de opener. Ze brengen vervolgens  een muzikale equivalent van Alice in Wonderland, rijkelijk badend in een afwisseling van sixties klanken, heerlijke koortjes, prachtig rustige stukken, je waant je zowat in het paradijs en dan voor je het weet, ben je binnen in de fabriek van Willy Wonka. Nee, het heeft niets met het boek of de film te maken, maar de fascinerende manier waarop de nummers zich ontspinnen, die gaan van klankkleur en invloed weer naar een volgende dimensie en weer door.

Vier nummers, in niets hetzelfde. Een muzikale reis die je laat genieten in elke track en die daar binnen al je geest in beroering brengt. Als jij kunt genieten van muziek die zich als een caleidoscoop aan je muzikale beleving toont, dan, luister vooral! Weet je wat het mooie is? Het album trekt je aandacht volledig naar zich toe, meedogenloos mooi als het is. Geen kwestie van willen luisteren, je voelt aan alles dat de muziek je roept.

Wat ijzersterk aan de band is, is dat de composities staan als een huis, al beginnen ze en eindigen niet per se gelijk. Muzikaal avontuur, groots en meeslepend en dan weer klein. En in die composities is er steeds ruimte voor de muzikanten om hun creativiteit te laten weerklinken. Géén egotripperij, dit zijn gewoon al heerlijke trips. En het moet het gezegd, zó je mondharmonica weten in te zetten, precies altijd met de juiste accenten, kom daar maar eens om. Mees zet die steeds perfect in.

Het is geen heel lang album geworden en er staan slechts vier nummers op, maar wat een geweldige knaller is Isaak’s Marble. En dan: dit is nog maar het debuut. Het spel met kleuren dat de band in muzikaal opzicht laat horen én waar ze verdomde goed in zijn, is op deze eersteling al zeer goed gevangen. Heath laat horen dat avontuurlijke muziek, net als een rivier, altijd een weg weet te vinden. Dit is niet minder dan een dijk van een album van een wel heel fijne band. Doe jezelf een lol en overspoel je met hun heerlijke klanken. Als je je muziek graag rauw, onversneden en avontuurlijk wilt luisteren is dit dubbel en dwars een aanrader!