De oprichter van rockduo GHOSTWOMAN is de Canadese multi-instrumentalist Evan John Uschenko, die er in moordend tempo sinds 2021 al drie releases uitknalde. Rafelige garagerock hoorden we daarop, met stevige knipogen naar zowel Green on Red als The Rolling Stones. Luisterend naar debuut-ep Lost Echo’s valt op de track Demons ook nog een felle punkinslag te horen. Deze was op derde release Anne, If wel verdwenen, om plaats te maken voor meer psychedelica met zelfs wat aanstekelijke klanken. Maar dit nieuwe album is een frisse start, zegt Uschenko zelf en daarbij hoort een nieuwe naam: Ghost Woman wordt GHOSTWOMAN.

Achter de drumkit zit nu de Belgische Ille van Dessel, die met haar noiserockduo Poolface al kon rekenen op een productie van Ben Greenberg, die je misschien wel kent van The Men en Uniform. Waarom is dat interessant? Nou, het is een indicatie voor de bak herrie die je kunt verwachten van dit duo.

Het begint nog betrekkelijk beheerst als we op Alright Alright desolate woestijnrock-klanken horen, maar gelijk valt een hint noisy feedback bij de gitaar op en dat de drums knalhard in de mix staan. Daarnaast is het geluid kaal, uitgebeend en rudimentair. In Highly Unlikely domineert verrasend een grote muur met gitaarfeedback, galm en noise. Alsof ze Death By Audio/A Place to Bury Strangers opperhoofd Oliver Ackermann hebben gestrikt voor de levering van een flinke dosis herrie-pedalen.

Noise die nog eens prominent opduikt in Yoko en Juan. Naast dit noise-element valt ook de donkere postpunksfeer op, en als Van Dessel de leadvocalen op zich neemt in Otessa onstaat er zelfs een dansbare, funky track. Als laatste verrassing is er de instrumentale song Wormfeast, die met zijn kruising tussen surf en woestrijnrock een band als Yawning Man als voorbeeld neemt. Zo is de psychedelica wel gebleven bij GHOSTWOMAN, maar verpakt het duo het dit keer wel heel anders. Opeens is er ruimte voor desolate woestijnrock , een stevige scheut postpunk, tintjes blues en flink veel noise. Dat is wellicht een richting die niet elke fan zal aanspreken, na het meer open geluid van de voorgangers. Maar je moet toegeven dat het een gedurfde zet is.