Begin jaren 80. Comic-music van grote klasse en hoog niveau is de titeltrack Drowning Witch (twaalf minuten). Zwijgende filmbeelden daarbij en het zou het helemaal zijn! Genre-overstijgend, van blijvende waarde. Heeft alles, wat je van Frank kunt verwachten. Inclusief zelf-parodie en ongegeneerde over the top variatie. Heeft trouwens een typische disco-intro. Envelopes, een instrumental, is geniale hondenmuziek met baroktrekken. Snelle ritme-wisselingen te over. Het afsluitende Teen-age Prostitute, live in concert opgenomen, is operachi-achtig met een schitterend soubretten part van Lisa Popeil (voorloper van Waits’ Frank’s Wild Years?). Dat is de tweede helft. Daar staat tegenover een andere eerste helft: I Come From Nowhere à la Talking Heads, een beetje langdradig bij het draaiverdraaien. Dochter Moon, toen 14, zet in één track met haar talk-cascades een Valley Girl neer – heerlijk sliertent tussen ontwapende charme en aanstellerigheid. En dan No Not Now een grappige bijtende parodie op de disco-BeeGees. Met No Not Now, ook een tikje irritant de eindeloze herhaling van de falsetto stemmen, begint het album. In de bespreking is alles omgedraaid, door elkaar gehusseld. Dat is dan de vorm van samenhang van dit (nu nog steeds) grappige album.