In februari was Elle Bandita een van de headliners van het Scumbash-festival in Rotterdam. Nu had dit festival niet echt een vooraf tot ver achter de komma uitgedachte formule, enige vereiste was dat Barbiers Leen en Bertus alle acts op dat feest zelf de moeite waard moesten vinden.

De praktijk was evenwel dat Scumbash een behoorlijk stevig festival was, met metal, punk, nederbiet en rockabilly. Op dat festival detoneerde Elle Bandita in geen enkel opzicht. De groep rond frontvrouw Ryanne van Dorst (Maassluis, 1984) weet hoe ze een feestje moet bouwen op en voor het podium. ‘Elle’ is een stoer wijf en maakt geen muziek voor tere zieltjes.

Live staat de schakelaar vrijwel zonder uitzondering op ‘rammen’, haar studiowerk verraadt meer nuance. Dat is ook het geval op Elle Bandita, zoals de nieuwe plaat heet.

Opener Paganize is een stevig popliedje, maar begint wel met een a capella zingende Van Dorst.

In verschillende songs, waaronder de openingstrack, in How I Died en In Code klinkt het geluid door dat populair was bij ‘alto’s’ in het jaar dat ‘Elle’ werd geboren. The Cure klinkt erin door, net als Siouxie and the Banshees. Geen probleem, want Elle Bandita beperkt zich niet tot epigonisme, maar geeft aan deze invloeden een slimme 2014-draai. Dat geldt ook voor het spookachtige The Wicked Get What The Wicked Want, dat dertig jaar geleden niet had misstaan op een album van een van de toenmalige ‘vleermuizenbands’.

Het punkgeluid dat iedereen met Ryanne associeert sinds ze deel uitmaakte van The Riplets is eigenlijk maar in één van de elf tracks op het nieuwe album te horen. Dat is het nummer Axe Of Evil. De track die Ryanne een maand voor de albumrelease al ‘vooruitschoof’, Swan Song, is de track met de grootste afwisseling tussen ‘ingehouden’ en ‘voluit’. Om die reden geeft dit nummer ook het best de dynamiek weer die ‘Elle’ in haar zang kan leggen.

Wonderful Sight laat horen hoe funky Elle Bandita dan ineens weer kan klinken. Denk dan niet aan de funk van Earth Wind & Fire, zelfs niet aan die van James Brown, ook niet die van Marva Whitney of Lynn Collins. Nee, het is de funk met new wave-injectie zoals bijvoorbeeld The Slits die rond 1980 maakten. Brutale teksten met een ‘in your face-attitude’ die ook typisch Elle Bandita is.

Op haar nieuwe album breidt Ryanne van Dorst haar muzikale idioom weer verder uit.