LEAVES – The Colour Of Falling is de allereerste release van het Deense Efterklang nadat ze in 2014 afscheid van de wereld namen. Er was natuurlijk het elektronicagedreven Liima project (of: Efterklang 2.0). Wat zijn we blij dat de groep terugkeert; en dan nog wel met een nieuwe plaat onder de arm en een reeks concerten doorheen Europa in het vooruitzicht.

LEAVES – The Colour Of Falling is een verkenning van het operagenre. Een zelfopgelegde oefening, waarbij de composities van de band aan kracht winnen door onder meer samen te werken met componist Karsten Fundal (The Act Of Killing). Het pad, dat de band bewandelde, is van bij het prille begin gekenmerkt door avontuur en experiment. Met elk album leek de groep aan creatieve mogelijkheden te winnen. Zo speelden ze al in het Sydney Opera House, maakten ze concertfilms met filmmaker Vincent Moon (The Last Concert) en creëerden een geluidsinstallatie voor het wereldberoemde Noma. Alsof dat niet genoeg was, beheren ze ook een radiostation. En nu is er dus een nieuw hoofdstukje.

Deze plaat is een theatrale ervaring (“a subterranean opera” over een culte, gevangen in de ondergrond, terwijl de aarde bovengronds ten ondergaat), die eerder al uitgevoerd werd tijdens zestien uitverkochte nachten als onderdeel van het Copenhagen Opera Festival. Met deze release brengen ze die unieke concertreeks in kaart. En ook al kan de scene – ze voerden het werk uit in een kelder van het Copenhagen Municipal Hospital – niet terug tot leven gebracht worden, de muziek ervan gelukkig wel.

De tiendelige songcyclus, goed voor een klein uurtje muziek, volgt de lineaire beweging, die opera kent, niet. Dat uit zich in de muziek, die wel elementen uit de klassieke, moderne muziek incorporeert (niet voor niets citeren ze invloeden als Steve Reich en Philip Glass), maar toch vooral de eigenzinnigheid van Efterklang handhaaft. Ze deden trouwens al ervaring op met het Deense nationale orkest en The Wordless Music Orchestra.

Op de as tussen klassieke en popmuziek weet Efterklang een hybride mengsel te maken, al gaat de aandacht vooral naar de vocalisten waar de groep mee samenwerkt. Dat zijn onder meer de legendarische, Deense operaster Lisbeth Balslev op No Longer Me, de jonge contratenor Morton Grove Frandsen op Leaves, Nicolai Elsberg (gekend om zijn diepe basstem) en sopraan Katinka Fogh Vindelev met wie Efterklang eerder al tourde. De teksten – eerder gedichten – werden aangeleverd door Ursula Andkjær Olsen.

Centraal staat de notie van verlies; verlies van liefde, van zelfbesef ook. Het erg knappe aan dit album is dat het opera zowaar toegankelijk maakt en dat is geen gemakkelijke opdracht.

Geen voor de hand liggend album dus, maar Efterklang komt er glansrijk mee weg. Meer nog, dit is het meest uitzinnige avontuur dat de heren al meegemaakt hebben. Neem gerust zelf de proef op de som.