×

Recensie

Alternative

09 maart 2020

Driftwood

Only Fighters Left Behind

Geschreven door:

Uitgebracht door: Q32

Only Fighters Left Behind Driftwood Alternative 4.5 Driftwood – Only Fighters Left Behind Written in Music https://writteninmusic.com

Stel je eens voor dat je een architect de mogelijkheid biedt om de songstructuur volgens zijn eigen inzicht opnieuw te arrangeren. Dat zijn bouwkundige denkwijze op een brokstuk muziek losgelaten wordt, gekneed tot een eigen hoekige compositie. Hoe gaat dat proces in zijn werk, en wat is het resultaat hiervan? Sam De Bock volgt zijn architectuurstudie in de Sint Lucas Hogeschool te Gent, waar de nadruk op het kunstzinnige karakter ligt.

Midden in de nacht ervaart hij dat zijn ruimtelijke inzicht zich niet tot het enkel gebruik maken van vaste materialen laat intomen. Sfeer wordt tevens door de invulling van ruimtes gecreëerd, waarbij het muzikale klankenspel ook een overheersende rol speelt. Voorzichtig gaat hij met dit gegeven aan het werk, wat uiteindelijk in Driftwood resulteert.

Driftwood is ondertussen tot een driemansproject uitgegroeid, een visualisatie waar de ideeën van De Bock met hulp van Patricia Vanneste en Sam Pieter Janssens tot uitvoering komen. Patricia Vanneste staat als violiste aan de basis van Balthazar, en heeft mede door haar tobaoen het groeiproces van dichtbij meegemaakt. Sam Pieter Janssens ontdekt zijn multitalent tijdens de klassieke gitaar en drum scholing en vult deze door middel van zelfstudie met basgitaar en toetsen aan. Via het veelzijdige And Then Came Fall laat hij in de nawinter van 2018 van zich horen.

Only Fighters Left Behind is een spannend hoorspel welke zich vanuit de triphop laat ontkiemen. De eigenzinnige typerende Belgische aanpak voegt er tevens genoeg elementen van de
nachtelijke clubduistere freejazz gemeenschap doorheen. Dit resulteert in een tegendraadse zwaar pulserende gitzwarte Red Line Love ritmesectie . De neurotische bas ergert zich lichtelijk aan de schelle blikken percussie, en gooit er nukkig zijn lage noten doorheen. De zang van Sam De Bock zit op het randje ochtendhumeur, en heeft behoefte aan een flinke kop zwarte koffie, met heel veel suiker.

De ingehuurde strijkers van het Cordette Quartet leven zich op het instrumentale Prologue uit. De lazy stem van Patricia Vanneste werpt een diepe laag sensualiteit over The Raven heen. Voor de instrumentatie voelt dit als een ontspannen voortgang aan. De benauwende verstikkende deklaag wordt tot een warme luchtige deken opgeschud. De geschoolde klassieke achtergrond van Sam Pieter Janssens komt sterk in het door hitsige percussie aangestuurde No Shadowplay tot ontwikkeling. De coldwave die De Bock al fluisterend in zijn lyrics en voordracht stopt, worden ook hier wijselijk door de moederlijke backings van Patricia Vanneste ondersteund.

Bij het krachtige ingetogen Avalon beperkt De Bock zich tot het pianospel en lost Vanneste het met gemak verbaal alleen op. De triphop wordt eventjes verlaten om bij de ambient structuur van het prachtige Lavaland een kijkje te nemen, al knikt ze goedkeurend toe als De Bock emotioneel verbaal toeslaat. Verdwaalde klanken die Vanneste niet tot woorden kan buigen geven Framework een grijze kleur, waarmee de treurnis van het Cordette Quartet wel raad weet.

Ridge Fight gaat helemaal terug naar de Belgische scene van rond het begin van de jaren tachtig. Catchy gitaarrock met funky begeleiding. Driftwood dirigeert hier passend het nineties geluid doorheen. Toch is het de souplesse in de herhalende zang van De Bock en Vanneste die het tot een song maakt. Tegendraadse roffels vormen de onregelmatige hartslag van het positief stemmige Lovers of a Different Kind, waarbij de zang in een meer commercieel geluid overgaat.

De jazzy trompetspeler wordt in Whiplash ontkooid, wat in een zwaar georkestreerde passage ontaard welke met de nodige middelen tot een overzichtelijk geheel terug gedrongen wordt. Sweet Messiah zoekt haar oorsprong in de psychedelische elektronische dreampop. Vervolgens wandelt deze in een speelveld vol met rustgevende soundscapes verder. Na een korte stilte word je door het instrumentale slotakkoord verrast. In perfectie sluit Only Fighters Left Behind het ademloos af. Beter kan je jezelf niet introduceren; prachtplaat!



  1. Red Line Love
  2. Prologue
  3. The Raven
  4. No Shadowplay
  5. Avalon
  6. Lavaland
  7. Framework
  8. Ridge Fight
  9. Lovers of a Different Kind
  10. Whiplash
  11. Sweet Messiah