De zoveelste verzamelaar van David Bowie? Zeker! Maar ik heb er al meerdere in de kast? Dan nog is deze interessant. Maar kijk wel even uit welke je aanschaft.

Nothing Has Changed is verschenen als driedubbel-cd, als dubbel-cd en als dubbel-LP. De naam mag dan impliceren dat er in de loop der jaren niks veranderd is (daar over later meer) maar in het hier en nu is ook niks hetzelfde. Alle varianten van dit nieuwe carrièreoverzicht hebben namelijk een andere trackvolgorde. En juist die trackvolgorde is van essentieel belang in deze. Vandaar dat voor deze recensie de versie met drie cd’s wordt aangehouden. Niet zozeer omdat deze meer nummers bevat. Wel omdat deze in tegenstelling tot de vele eerder verschenen Bowie-verzamelalbums een behoorlijk goed kijkje geeft in de manier waarop de als David Robert Jones geboren Brit werkt en heeft gewerkt.

De 3cd-versie van Nothing Has Changed is in tegenstelling tot de dubbellaar in omgekeerd chronologische versie samengesteld. Dat maakt dat wordt begonnen met voor velen relatief onbekend werk en je gaandeweg vijftig jaar terug in de tijd gezogen wordt en eindigt met eveneens minder bekend werk dat terugpakt richting Bowies debuutsingle Liza Jane, die hij in 1964 uitbracht onder de Davy Jones and the King Bees-vlag. Door deze volgorde aan te houden kom je op een bijna terloopse manier bij de hits uit waar verzamelaars als deze voor gekocht worden en loop je er op een vrij natuurlijke manier ook weer uit. Maar vanwege de volgorde, lijkt de ontwikkeling die David Bowie heeft doorgemaakt zich op een heel andere manier te openbaren, dan dat je de juiste volgorde zou aanhouden.

Wat vooral opvalt is op de eerste cd hoe schromelijk onderschat het werk is dat Bowie de laatste twintig jaar maakte. Van de drie cd’s is het verreweg de meest consistente in kwaliteit en blinkt track na track misschien wel meer uit dan het werk dat iedereen veel beter van hem kent. En dat is natuurlijk al geen misselijk oeuvre. Je wordt als luisteraar direct al op vervreemdende manier wakker geschud met de nieuwe track Sue (Or in a Season of Crime), waarin Bowie getuige de titel van het album laat horen dat er niks veranderd is. Hij is een muzikale kameleon die zijn fans graag op een dwaalspoor brengt door met materiaal te komen dat je niet van hem verwacht. De avantgardistische free jazz van de openingstrack wast de oren prima. Die eerste schijf valt verder op door de niet eerder op cd uitgebrachte nummers als Let Me Sleep Beside You (bedoeld voor een nooit uitgebracht album uit 2001) en de ‘download only’ single Your Turn To Drive, die zich moeiteloos staande houden tussen prachttracks als New Killer Star, Seven, Hello Spaceboy (in de Pet Shop Boys-mix op dit album) en Strangers When We Meet.

De tweede cd bevat voor de meer hitparadegevoelige luisteraars de hits uit met name de jaren tachtig, waarbij opvalt dat Bowie – naar verluidt actief betrokken bij de samenstelling – er voor heeft gekozen zijn Tin Machine-periode volledig achterwege te laten. Dan krijg je er wel Dancing In The Street met Mick Jagger voor terug. Tsja, dat zijn keuzes. Dan toch liever fraaie tracks als Absolute Beginners, This Is Not America en een mooi afsluitend Wild Is The Wind, gelardeerd met de vele superhits die Bowie scoorde. Schijf drie bestrijkt omgekeerd de eerste tien jaar, startend met Fame en via zijn alom bekende glamrockperiode terugschuivend naar het al genoemde debuut Liza Jane, waarbij de tracks die Bowie met het bandje The Lower Third (en met name het rockende You’ve Got A Habit of Leaving) opnam aangenaam verrassen.

De manier waarop dit album je letterlijk en figuurlijk terug de tijd in neemt, is het sterke punt. Op een gekke manier heb je het idee at je iets over David Bowie te weten komt dat je eerder niet wist. Maar wat dat dan is, is ook uitermate ongrijpbaar. Zoals de man dat altijd is geweest. Daar is dus niks veranderd. Natuurlijk is geen enkele muziekcollectie compleet zonder op zijn minst een aantal klassieke Bowie-albums in de kast. Wie echter slechts één cd van de meester in huis wil halen, heeft met dit Nothing Has Changed een vrij ultieme verzamelaar in handen die alle andere ‘Best of’-compilaties overbodig maakt.

David Bowie – Nothing Has Changed

CD1:

1. Sue (Or in a Season of Crime)
2. Where Are We Now?
3. Love Is Lost [Hello Steve Reich Mix by James Murphy for the DFA Edit]
4. The Stars (Are Out Tonight)
5. New Killer Star [Radio Edit]
6. Everyone Says ‘Hi’ [Edit]
7. Slow Burn [Radio Edit]
8. Let Me Sleep Beside You
9. Your Turn to Drive
10. Shadow Man
11. Seven [Marius de Vries Mix]
12. Survive [Marius de Vries Mix]
13. Thursday’s Child [Radio Edit]
14. I’m Afraid of Americans [V1 – Clean Edit]
15. Little Wonder [Edit]
16. Hallo Spaceboy [PSB Remix] w/ Pet Shop Poys
17. Heart’s Filthy Lesson [Radio Edit]
18. Strangers When We Meet [Single Version]

CD2:

1. Buddha of Suburbia
2. Jump They Say [Radio Edit]
3. Time Will Crawl [MM Remix]
4. Absolute Beginners [Single Version]
5. Dancing in the Street w/ Mick Jagger
6. Loving the Alien [Single Remix]
7. This Is Not America w/ Pat Metheny Group
8. Blue Jean
9. Modern Love [Single Version]
10. China Girl [Single Version]
11. Let’s Dance [Single Version]
12. Fashion [Single Version]
13. Scary Monsters (And Super Creeps) [Single Version]
14. Ashes to Ashes [Single Version]
15. Under Pressure w/ Queen
16. Boys Keep Swinging
17. ‘Heroes’ [Single Version]
18. Sound and Vision
19. Golden Years [Single Version]
20. Wild Is The Wind [2010 Harry Maslin Mix]

CD3:

1. Fame
2. Young Americans [2007 Tony Visconti Mix Single Edit]
3. Diamond Dogs
4. Rebel Rebel
5. Sorrow
6. Drive-in Saturday
7. All The Young Dudes
8. The Jean Genie [Original Single Mix]
9. Moonage Daydream
10. Ziggy Stardust
11. Starman [Original Single Mix]
12. Life on Mars? [2003 Ken Scott Mix]
13. Oh! You Pretty Things
14. Changes
15. The Man Who Sold the World
16. Space Oddity
17. In the Heat of the Morning
18. Silly Boy Blue
19. Can’t Help Thinking About Me
20. You’ve Got a Habit of Leaving
21. Liza Jane