Misschien kan iedereen toveren met een eitje. Maar toveren met liedjes? Dat is niet iedereen gegeven. Als je kleine liedjes kunt maken die zich een weg weten te wurmen naar het binnenste van mensen, dan kun je toveren met liedjes. Of het nu gaat om bezinning en reflectie, landschappen, reizen, de mens in diverse belevingen en emoties en hoop, de liedjessmid die dit album bij elkaar geschreven heeft, heeft niet alleen een scherp oog en observatietalent voor de mens in zijn habitat, hij heeft daarnaast de gave om wat hij ziet en ervaart of wat hij anderen ziet meemaken in liedjes om te zetten. Daarvoor gebruikt hij zijn warm klinkende moedertaal, het Drents. Het klinkt zo vertrouwd in de manier waarop Daniël zingt dat het meer dan het Nederlands geëigend lijkt om handen en voeten te geven aan gevoel.

Geen epische draken, geen uitputten in bombast, maar liedjes met de samenstelling van een zondagsochtendeitje, van een boterham met kaas, een fietstocht in de polder of, om ook de donkere ondertonen die erin doorklinken, te belichten, met de guurheid van de eerste najaarsstorm, de natheid van een plensbui of de lekke band die je niet geplakt krijgt. Daniël Lohues  weet met kleine instrumentatie en met zijn zanglijnen al bijzonder veel gevoel in zijn muziek te vangen. Dat is iets dat op dat album volop gebeurt. Het vraagt niet veel inspanning om je Daniël in het theater in het schemerdonker voor te stellen, je meenemend in de kleine liedjes die stuk voor stuk vriendelijk van inhoud zijn.  Ja, het is hem zeker gegeven met alledaagse taal te schrijven over heel uiteenlopende onderwerpen en ook op dit album lukt hem dat met verve.

Wat een kracht is van het album, de ontzettend relaxte sfeer, is misschien tegelijkertijd ook wat je als kanttekening kunt plaatsen. Scherpe randjes in de muziek zijn niet zomaar te vinden, behalve dan misschien de gitaarsolo waarmee Daniël in Slof even gas lijkt te geven. Ja, de scherpte is misschien niet het sterkste wapen van dit album, maar tegelijkertijd is het de ondertoon die dit album draagt, een gevoel van zin in het leven, een gevoel van hoop ondanks wat je soms tegenkomt op het levenspad, wat in alle zeer fraai en met name akoestisch gitaarwerk duidelijk maakt dat scherpte niet altijd een natuurlijk tegenwicht hoeft te zijn. Sterker, het spelplezier dat op het hele album doorklinkt, onderstreept dat de liedjes niet alleen in tekst een positieve impuls hebben gekregen; het zijn ook de composities van de Drentse liedjessmid die dit album tot een fraaie ademtocht maken.

Het negende soloalbum van de man uit Erica. Het elfde nummer heeft Zo Moe’J ‘T Doen en het maakt duidelijk dat je eigen koers varen soms gewoon datgene is wat je het beste kunt doen. Daniël laat horen dat hij zo zijn eigen manieren heeft om liedjes te maken. Aosem is andermaal een toonbeeld van het vakmanschap van de voormalige voorman van Skik. Mooi!

Tracklisting Aosem:

1. Waor Gaon We Naortoe
2. De Zunne En De Maon
3. Knooin
4. Appels
5. Op De Loop
6. De Wereld Is Niet Raozend Maakt
7. Honing
8. Slof
9. Vaste Grond
10. En Toen Kwam Jij
11. Zo Moe’J ‘T Doen
12. Belinda
13. Eben Weg
14. Let Mar Niet Op Mij