Een opvallende nieuwe plaat is Frederic & De Katoenvelden van Daan Hofman. Written in Music sprak met hem over deze plaat, de opvolger van Fakkels Van Suiker, die in 2008 goede kritieken oogstte en in Amsterdam een lokale hit werd bij platenzaak Concerto, in de zin dat de eerste oplage van de cd binnen het jaar was uitverkocht.

Met één been staat Daan Hofman in de rockmuziek en voelt hij zich een singer-songwriter. Die invloed domineert, maar met het andere been staat de Amsterdammer in de Europese traditie: “Het chanson, niet eens zozeer de Nederlandstalige kleinkunst, maar meer de Franse invloed.”

Hofman is zoals zowat elke Nederlander opgegroeid met muziek die sterk door Amerika en Engeland is beïnvloed en hij ging dan ook in het zuiden van de Verenigde Staten op zoek naar de wortels van de popmuziek. “Tijdens de lange ritten over de snelwegen van Amerika voelde ik mij meer dan ooit een Europeaan, vervreemd in een cultuur die ik dacht zo goed te kennen, niet in de laatste plaats vanwege haar muziek.” Maar juist op de momenten dat Hofman langs de Mississippi reed en de blues, jazz en soul letterlijk door zijn autoraam naar binnen waaiden, groeide de behoefte om liedjes te maken die passen bij ‘thuis’. “Mijn eigen omgeving,  in mijn eigen taal.”

Met het schrijven van songs in het Engels heeft Daan Hofman ook ervaring, inmiddels is hij overtuigd van de meerwaarde van het werken in eigen taal. “Woordkeuze, de associaties die bepaalde woorden bij je oproepen, je kun het meeste met de taal waarin je praat, denkt en droomt. Ik denk ook dat ons heel veel ontgaat in de Engelse en Amerikaanse teksten die we zien, zelfs als we denken dat we ze helemaal begrijpen. Misschien missen we wel de helft.”

Het Nederlands dat Daan Hofman zijn luisteraars voorschotelt, zit vol taalgrappen, listige vondsten en surrealistische passages:

Ik Tel Mijn Dagen Op
Ik Wacht Mijn Kansen Af
Ik Pluk De Bloemen
Van Een Zeemansgraf

of:

Wat Bonkt Hier Door Mijn Aderen
Wat Ruist Daar In Mijn Hoofd
Ik Ben Vergeten Hoe Het Vroeger Rook
Mijn Ogen Zien Nog Hier En daar
Een Mensje Achter Glas
Dansen Met De Spoken In Mijn Hoofd

Van de elf songs op Frederic & De Katoenvelden zijn er tien van Hofmans eigen hand, het elfde, Noem Mijn Naam, is geschreven door Neeltje Maria Min. Deze in 1944 geboren dichteres werd direct bekend met haar debuutbundel Voor Wie Ik Liefheb Wil Ik Heten (1966). Die bundel is genoemd naar een zin uit Noem Mijn Naam. “Ik ben maar gemiddeld literair geïnteresseerd,”zegt Hofman. “Maar ik ben een jaar geleden peetoom geworden van de zoon van een goede vriend. Dit is zijn lievelingsgedicht en ik had er een lied van gemaakt voor bij de doop. Het was de allereerste keer dat ik muziek maakte op een bestaande tekst.”

Noem Mij
Noem Mij
Spreek Mij Aan
Noem Mij Bij Mijn Diepste Naam
Voor Wie Ik Liefheb Wil Ik Heten

Achteraf was Hofman tevreden genoeg met het resultaat om zijn bewerking van Noem Mijn Naam op het album te plaatsen.

Muzikaal heeft Daan Hofman gekozen voor een organisch geluid. Denk aan het album Waar Ik Woon En Wie Ik Ben van Boudewijn de Groot (1975). Op de plaat speelt de zanger/componist/tekstschrijver zelf piano, gitaar, bas, ukelele en orgel, zijn begeleiders brengen behalve drums, bas en nog meer gitaren en orgels ook een hele blazerssectie mee. “Maar ik heb de nummers wel zo gearrangeerd dat ze ook met een viermansband gespeeld kunnen worden.”

De tournee ter promotie van het album is inmiddels in volle gang. Op de site van Daan Hofman staan alle inmiddels vastgelegde data, maar de concertlijst wordt de komende maanden nog aangevuld. Zo ontbreken nu nog boekingen in het zuidwesten van Nederland. Maar daar wordt aan gewerkt, belooft de singer-songwriter.