Na Beauty In The Dirt brengt de Frans-Amerikaanse songschrijver en vocalist Cory Seznec het album Backroad Carnival uit, een bij uitstek gevarieerd feelgood album vol folk, blues, funk, rock, swing en Afrikaanse invloeden.

Van albums als Backroad Carnival worden wij – en u vast ook – gewoon goedgezind. Op dit album horen we (h)eerlijke muziek zonder al te veel opsmuk of poespas. Seznec ontbreekt het enkel aan naamsbekendheid, want wat we op dit album aantreffen doet, ondanks het beperkte budget, bijzonder professioneel aan. Al durven we er wel iets om te verwedden dat hij zich dat gebrek aan naamsbekendheid niet aantrekt. Hij speelt muziek dat het een lieve lust is en dat doet hij bijzonder goed.

Seznec laat zich op dit album overigens omringen door een hele stoet aan zeer degelijke rasmuzikanten uit verschillende plaatsen (Parijs, Edinburgh, New Orleans) die hem soms ook op tournee mee vergezellen. Zij helpen hem zijn eigen composities zo goed mogelijk mee in te vullen.

Op zijn tweede, hoofdzakelijk in de Tonehouse Studios in Frankrijk opgenomen soloalbum, brengt hij een iets robuustere, door leven en reizen getekende sound. Zo maakte hij ook opnames in Annapolis Maryland en Addis Ababa (Ethiopië) waar hij jarenlang woonde. Dat illustreert ook dat Seznec, ondanks zijn Franse afkomst, in de allereerste plaats een wereldburger is die enorm veel muzikale invloeden opslorpt om die op zijn eigen, unieke wijze terug naar buiten te brengen.

Blues blijft het basisingrediënt, maar hij lengt het knap aan met heel andere genres. Dat hoor je onder meer in de afsluitende traditional The Parting Glass, misschien wel het ultieme drinkerslied over broederschap. Eerder hoor je hoe hij van een kort, instrumentaal ‘niemendalletje’ als Picayune Baliverne met naar Marc Ribot en Tom Waits verwijzend gitaarwerk meteen een pracht van een opener vrijgeeft.

Sell You My Soul is wederom diep gedrenkt in funk en blues, maar brengt dankzij de opgejaagde, electrificirende bluesy gitaarsolo en mondharmonica knap leven in de muzikale brouwerij. Geïnspireerd op een man die Cory zijn eigen twee zusters wilde verkopen, zo blijkt. Verderop hoor je zijn liefde voor het snarenwerk, onder meer in het folkie Hawk On A Haystack en Pigeon Man. Je hoort hoe die songs knap ingevuld worden met fijne streepjes harmonica, met banjo en met een prima werkende ritmesectie.

Ook fans van meer wereldgeoriënteerd werk komen hier aan hun trekken, zoals blijkt uit Colette Bar & Restaurant, terwijl God Will Change Your Situation Barbershop swingt en funkt als een tiet.

Conclusie: een korte, strakke maar vooral héérlijke plaat. Méér van dat, graag.