Het was voor een band een eer als je door deejay John Peel gevraagd werd om in de BBC studio een sessie op te nemen. Hij was het die alle belangrijke Britse muzikanten en bands vaak als eerste oppakte en ze bleef ondersteunen. Van de laat jaren zestig tot begin van de nieuwe eeuw bleef hij de belangrijkste man van de Britse radio (en aangezien de Britse muziekscene de meest belangrijke bands/muzikanten wereldwijd voortbracht is zijn rol nog groter). Als John Peel in 2004 komt te overlijden neemt goede vriend en voormalig The Fall bassist Marc Riley het stokje van hem over om zijn gedachtegoed in ere te houden. Tapete bracht vorig jaar zijn The Monochrome Set BBC sessies al op de markt en nu is dus Comet Gain aan de beurt.

Het is een bijzonder verhaal dat ergens in 1996 begint. Comet Gain is op dat moment nog bezig met de opnames van de opvolger van het Casino Classics debuut. Ze besluiten om zich vooral op nieuw werk te richten. Ze komen wat hulpeloos en slecht voorbereid de studio binnen en hebben totaal geen benul wat er van hen verwacht wordt of wat hen te wachten staat. De band weet dan ook niet of ze hun eigen instrumenten mee moeten nemen of dat ze gebruik mogen maken van de in de studio opgestelde spullen. Het levert een rommelige start op, wat vooral bij de zenuwachtig zingende David Christian hoorbaar is. Het uptempo Say Yes! Kaleidoscope Sound! zou de volgende single worden en het is logisch dat ze hiermee openen.

We leven op dat moment dus in 1996, Britpop is op zijn retour en alle aandacht gaat naar de vete tussen Oasis en Blur. Die touwtrekkerij overschaduwt de hele Britse muziekscene, die wordt zelfs door die publieke ruzie ondergesneeuwd. Dat gedoe drukt de overige bands sterk naar de achtergrond. Comet Gain combineert het mooie van de donkere trage postpunk melancholica met het puntige dansbare van de Madchester scene: de band staat met beide voeten nog in het verleden. Na de wankelende start van David Christian neemt een meer overtuigende Sarah Bleach het met de dromerige popsong Stripped van hem over. Vreemd genoeg verschijnt dat nummer niet op de Sneaky plaat. Eeuwig zonde, want wat zijn ze hier in topvorm. De psychedelische orgelballad Pier Angeli zal daar gelukkig later wel op terecht komen. Hier pakt een overtuigende kaal zingende David Christian zijn moment terug, en mag zijn Comet Gain uiteindelijk toch tevreden op een eerste studiobezoek terugkijken.

De spanningen binnen Comet Gain zijn dus wel degelijk hoorbaar en voelbaar. Als ze vrij vlot voor een tweede sessie gevraagd worden, botert het niet meer tussen de leden. De band overrulet David Christian en laat een totaal andere sound horen. De onvermijdelijke breuk leidt er toe dat de band als Velocette verder gaat en hem een beetje hulpeloos achter laat. Het dansbare, door Sarah Bleach gezongen Strip Poker zal als Strip later ook op het Velocette conto bijgeschreven worden. Samen met gitarist Sam Pluck is ze grotendeels verantwoordelijk voor het nieuwe materiaal en ook op de overduidelijk door de swingende jaren zeventig beïnvloede I Can’t Believe drukken ze hun stempel. Het uit frustraties geboren Chain Smoking is een heuse punkrocksong waarin het lijkt dat Sarah Bleach en David Christian die opgekropte woede publiekelijk samen uitvechten. David Christian pakt zijn moment terug in het net voor de opnames door hem geschreven Love And Hate On The Radio en daarna komt er snel een einde aan de eerste Comet Gain samenstelling.

John Peel blijft echter in David Christian geloven en zo staat hij binnen anderhalf jaar tijd voor de derde keer in de BBC studio. Nog steeds is er bij deze kersverse samenstelling van een plan van aanpak geen sprake.Het voelt in ieder geval wel stukken beter. Rachel Evans is de waardige opvolger van Sarah Bleach en het is vooral toetsenist Kay Ishikawa die zich heerlijk in the picture speelt. Emotion Pictures is een echte dromerige David Christian compositie, waarbij hij Rachel Evans de zangpartijen laat invullen. De recht toe recht aan Tighten Up psychedelica is een voortreffelijk samenspel van het ritmetandem Blair Cowl op bas en drummer Darren Smyth. Kay Ishikawa dirigeert het geheel en is verantwoordelijk voor het superstrakke geluid. David Christian worstelt zich door de vocalen heen en kan het tempo amper bijhouden. Toch hoor je vooral een herboren gezelschap waarbij het speelgenot weer op de voorgrond staat. Het schreeuwerige Young Lions is een fraai duet waar Rachel Evans haar positie naast David Christian opeist en het groovende We Are All Rotten is een punksong in een net typisch Brits gentleman jasje.

Dan volgt er een langere stilte. Het is ondertussen 2011 en de iconische John Peel is al een aantal jaar niet meer in ons midden, maar zoals gezegd, Marc Riley houdt zijn nalatenschap in leven. Comet Gain heeft in de tussentijd vijf albums afgeleverd en gebruikt de laatste sessie om hun nieuwe Howl of the Lonely Crowd plaat te promoten. Marc Riley stelt de band op hun gemak. Zijn bandverleden zal hierbij heus wel meespelen al is The Fall uiteraard net zo legendarisch als John Peel. Op het spannende Working Circle Explosive! heerst de uitgebalanceerde postpunk psychedelica en wordt er ook overtuigend op gitaar gesoleerd. Het accent is dus overduidelijk naar de vroege jaren tachtig verlegd en bij Thee Ecstatic Library domineert de rammelende dromerige lo-fi gitaarrock spirit van The Feelies met een herkenbare Paisley Underground twist. After Midnite, After It’s All Gone Wrong grijpt naar het sfeervolle Darklands geluid van The Jesus and Mary Chain terug. Ook geen verkeerde band om je inspiratie uit te halen. In het luchtige verkapte Saturday Night Facts Of Life liefdesliedje blikt David Christian op de beginjaren van zijn carrière terug en benadrukt nogmaals hoe leuk het is om in een band te spelen.

Na een valse start kost het Comet Gain dus onderhand vijftien jaar om zich met volle overtuiging op het grote publiek te richten. Helaas is de sound dan wat achterhaald, toch houden ze zich tijdens die laatste sessie wel het beste staande. Comet Gain staat voor de underdogs die het helaas net niet redden, maar die wel de kwaliteit bezitten. De BBC Radio Sessions schetsen dit op een voortreffelijke wijze.