×

Recensie

Rock

10 december 2012

Cockney Rebel – (An Anthology 1973 –

Cavaliers

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: EMI Records Ltd.

Cavaliers Cockney Rebel Rock 4.5 Cockney Rebel – Cavaliers (An Anthology 1973 – 1974) Written in Music https://writteninmusic.com

Hoe compleet een catalogus van een band verwerkt kan worden bewijst de 4CDboxset Caveliers (An Anthology 1973 – 1974). De naar een legendarische song van het tweede album The Psychomodo vernoemde boxset beslaat de eerste periode van een band die toen nog gewoon Cockney Rebel heette.

Cockney Rebel werd in 1972 gevormd door zanger/songschrijver Steve Harley en John-Paul Crocker die fiddle, mandoline en gitaar speelde. Via een advertentie werden daar drummer Stuart Elliot, bassist Paul Jeffreys en in een later stadium nadat Harley had gemerkt dat een extra gitarist eigenlijk niet in de band paste, toetsenman Milton Reame-James aan toegevoegd. De songs die Harley over de jaren geschreven had en waarmee hij reeds samen met Crocker had opgetreden, werden de basis en hun eerste optreden vond plaats in het voorprogramma van Jeff Beck Group in de zomer van 1972. Reeds na vijf optredens werd de band door het grote EMI getekend en dook de band de fameuze AIR studio’s, toen nog gelegen aan Oxford Street, in om hun eerste album op te nemen.

The Human Menagerie (****1/2) bleek een meesterlijk en eigenzinnig (ondertussen legendarisch) debuut. Glam en progrock, folk en pop vermengd tot een indrukwekkend geheel met een heel grote Ambitie. Albumopener Hideaway spreekt wat dat aangaat boekdelen: De fraaie mix van akoestische gitaar en viool, de intense, breekbare dan weer heerlijk uit de bocht schietende maar altijd imposante stem van Harley en de al snel lekker stuwende bas en drums. Ook What Ruthy Said, het spannende Mirror Freak en Chameleon ( de vooraankondiging van albumafsluiter Death Trip) zijn prachtige voorbeelden van wat Cockney Rebel in zich had. Maar de hoogtepunten van het album zijn toch het met groot orkest en koor breed uitwaaierende Sebastian (dat in Nederland een haast legendarische status krijgt) en de briljante albumafsluiter Death Trip, een uitermate spannende compositie die laag over laag prachtig wordt opgebouwd, die ook al door een dik orkest en koor wordt opgesierd. Die twee songs laten niet alleen het grote talent horen van de dan nog maar 22 jarige Steve Harley horen maar tevens het briljante arrangeertalent van Andrew Powell. Zijn fraaie arrangementen voor Sebastian en Death Trip waren zijn eerste staat van dienst maar hij zou daarna legendarisch worden met zijn arrangementen voor Kate Bush en Dave Gilmour maar tevens voor Music van John Miles, The Year Of The Cat van Al Stewart.

The Human Menagerie laat horen dat ambitie en briljante muzikaliteit samen een indrukwekkend geheel kunnen vormen. Opvallend genoeg kreeg het album weliswaar heel goede kritieken maar verkocht in thuisland Engeland maar weinig. Dat veranderde allemaal met de single Judy Teen die na het debuut als ‘tussendoor’ single werd uitgebracht en bewees dat Harley ook een meer popgetinte song kon schrijven. De aanstekelijke single werd een dikke hit in Engeland en bracht de band op radio en tv. Met het wederom wervelende The Psychomodo (****1/2) werd in 1974, nog geen 8 maanden na het debuut, voor een meer open (noem het toegankelijker) geluid gekozen. Het fraaie Sweet Dreams en het gedreven titelnummer geven dit als albumopeners gelijk in volle glorie. De zeer succesvolle en wonderbaarlijke single Mr. Soft bleek uiteindelijk, na het succes van Judy Teen (dat overigens niet op The Psychomodo staat), de doorbraak naar het grote publiek. De rest van het album toont weer hetzelfde brutaal ambitieuze wat ook het debuut zo onweerstaanbaar maakte. Luister wat dat aangaat naar het meesterlijke Ritz, met wederom een Andrew Powell in topvorm. En hoe goed is ook Caveliers, waar de band een ideale mix van glam en progrock, compleet met mondharmonica en saxsolo(!) heeft gevonden. Geweldig drumwerk van Stuart Elliot trouwens. Maar de apotheose van wat Cockney Rebel zo geweldig maakte was het slot van het album: Het warmbloedige Bed In The Corner gaat naadloos over in het heerlijk heen en weer stuiterende, gedreven Sling It. Het rijke Tumbling Down is de prachtig georkestreerde afsluiting van het meesterlijke album. Deze compositie is wellicht het allermooiste wat Steve Harley ooit maakte. Hij en Andrew Powell blijft een van de beste muzikale connecties uit de popgeschiedenis.

De band viel daarna al snel uit elkaar. Waar Harley niet alleen de songschrijver, zanger en dus frontman van Cockney Rebel was hij ook degene die de band koers gaf. Daardoor trok hij ook alle aandacht naar zich toe en was hij de enige die de pers te woord stond. Vaak arrogant en te gemakkelijk ‘onbegrepen’. Dat dit de andere bandleden begon te irriteren werd tijdens de eerste officiële tour door Engeland maar al te duidelijk. Hoe succesvol die eerste echte tour ook was, Harley bleek steeds meer een man waar moeilijk mee te werken was. Na afloop van de tour stapten alle leden, op drummer Stuart Elliot na, uit de band. Harley besloot daarop nieuwe bandleden aan te nemen en de bandnaam naar Steve Harley & Cockney Rebel te veranderen.

Caveliers (An Anthology 1973 – 1974) bevat niet alleen geremasterde versies van de eerste twee album The Human Menagerie en The Psychomodo maar tevens de single uitvoeringen van Sebastian, Judy Teen en Mr.Soft, plus hun b-kanten. Daarnaast is er een CD waarop de eerste, noem het demo, versie van het gehele debuutalbum staat. Fascinerend hoe die songs zonder de grote arrangementen al prachtig klinken. Indrukwekkend! Ook van enkele Psychomodo tracks zijn hier demoversies te vinden. De vierde CD is compleet gevuld met sessies die Cockney Rebel voor de BBC deed. Onder de opnamen een vijftal tracks opgenomen voor In Concert, een tweetal tracks voor de Old Grey Whistle Test en een 3tracks tellende fraaie John Peel sessie.

Tracklisting Cavaliers (An Anthology 1973 – 1974):

CD1 (The Human Menagerie + extra’s):

  1. Hideaway
  2. What Ruthy Said
  3. Loretta’s Tale
  4. Crazy Raver
  5. Sebastian
  6. Mirror Freak
  7. My Only Vice
  8. Muriel The Actor
  9. Chameleon
  10. Death Trip
  11. Sebastian (DJ Edit)
  12. Rock And Roll Parade
  13. Judy Teen
  14. Spaced Out

CD2 (The Psychomodo + extra’s):

  1. Sweet Dreams
  2. Psychomodo
  3. Mr Soft
  4. Singular Band
  5. Ritz
  6. Cavaliers
  7. Bed In The Corner
  8. Sling It!
  9. Tumbling Down
  10. Such A Dream
  11. Big Big Deal

CD3 (early versions + extra’s):

  1. Sebastian (early version)
  2. Hideaway (early version)
  3. Chameleon (early version)
  4. Death Trip (early version)
  5. Loretta’s Tale (early version)
  6. Crazy Raver (early version)
  7. Mirror Freak (early version)
  8. My Only Vice
  9. Rock And Roll Parade
  10. Judy Teen
  11. Crazy Raver
  12. Rock And Roll Parade
  13. Mr Soft
  14. Big Big Deal

CD4 (BBC Concerts & Sessions):

BBC in Concert:

  1. Hideaway
  2. Crazy Raver
  3. Loretta’s Tale
  4. Sebastian
  5. Death Trip

Old Grey Whistle Test:

  1. Hideaway
  2. My Only Vice

John Peel Session:

  1. Bed In The Corner/Sling It!
  2. Mr Soft
  3. Sweet Dreams/Psychomodo


  1. Hideaway (BBC in Concert)