Claudio Corona trok in 2004 met een auto vol muziekinstrumenten van Sardinië naar London om zich daar, head first, op de jazz, blues, funk, rock en soul te storten. Twintig jaar later, met diverse albums en veel optredens in zijn achterzak, kan Corona zich afficheren als keyboardspeler, componist en producer, gespecialiseerd in authentieke instrumenten als de Hammond, Fender Rhodes, Clavinet en analoge synths.

Corona laat zich onder meer inspireren door oude helden als Deep Purple’s Jon Lord en Jack McDuff, maar ook door bijvoorbeeld John Medeski, die naam maakte binnen de avant-gardistische jazz van de jaren negentig.

Imagination Unlimited is een aanstekelijke plaat vol jaren zeventig funk en groovy filmmuziek, met een hoofdrol voor Corona’s toetsen. Die seventies funk grooves, gedirigeerd door het Hammond orgel, geven Burn the House Down zijn glans, al moeten we het sterke drumwerk van Adam Deitch (Lettuce) niet uitvlakken. Hierna is Hittin’ the Strip beduidend gejaagder. De korte, strakke intervallen geven tijdig heel even lucht.

Tijdens Bitter Honey drijven er mooie, serene bovenlagen binnen en geven gitaarlijnen en diepe bassen extra smaak mee. Daartussen vloeien natuurlijk weer Corona’s warme, aanstekelijke orgelklanken. Als hierna Top Hat voorbij trekt ontwaren we wat Tower of Power invloeden. Het is een heerlijke uptempo seventies track met de meest uiteenlopende ingrediënten, waarvan de dwarsfluit het meest in het oor springt.

Imagination Unlimited komt uit op Vintage League Music. Qua sfeer sluit de plaat natuurlijk prima aan op alles waar dat label voor staat: authentic vintage soul-funk. Na het eerste vette kwartier trekken Corona en consorten gewoon lekker door en biedt Glamourpuss smaakvolle filmische mid-tempo grooves met een subtiele swagger. Het keyboard-arsenaal wordt met deze track nog wat vergroot. Op Devil’s Saddle komt daar nog de Wurlitzer piano bij.

Corona kan zich qua instrumentarium op dit album helemaal uitleven. Qua composities houdt hij het doorgaans pakkend en relatief compact. Echte verrassingen blijven dan ook uit, maar net als bij James Taylor Quartet dwingt de muzikale souplesse, de tomeloze energie en de liefde voor muziek zeker bewondering af.

Siren’s Call is een melodieuzere track die in de jaren zeventig linea recta de discovloer op geslingerd had kunnen worden. De vocalen geven een Italiaans tintje aan deze lekkere verbreding van de plaat. De afsluitende titeltrack laat meer vocalen horen: samples uit de jaren vijftig en een catchy, zwoel refreintje.

Claudio Corona maakt van de gelegenheid gebruik om de vier tracks van zijn ep Laying it Down uit 2021 toe te voegen aan het album. Net als Imagination Unlimited nam hij die muziek op in zijn eigen Retrofonica studio. Dat brengt het totaal van deze release op veertien tracks. Imagination Unlimited is daarmee zowel een zeer aanstekelijke als een behoorlijk genereuze plaat.