In de TV- en filmwereld worden regelmatig zogenaamde spin-offs gemaakt met populaire karakters uit een succesvolle TV serie of film, bijvoorbeeld Wolverine uit de X-Men films. In de muziekwereld kennen we dat begrip spin-off eigenlijk niet en spreken we over soloplaten. Roger ‘Chip’ Wickham maakte deel uit van de ‘oude’ band van Matthew Halsall (de Gondwana Orchestra) maar ontwikkelde daarnaast een eigen oeuvre, een soort muzikale spin-off die menigmaal net zo lekker klinkt als zijn voormalige werkgever. Cloud 10 is zijn vierde album en de opvolger van het geslaagde Blue To Red uit 2020.

Al bij de eerste luisterbeurt is duidelijk dat Wickham net als Halsall de spiritual jazz omarmt maar heeft vaak net wat meer swing dan het werk van Halsall. Wickham heeft een meer speelse inborst waardoor het luchtiger en minder ingetogen en spiritueel van aard is. Het titelnummer dat het album opent is eigenlijk exemplarisch voor de zeven nummers die erna volgen. Coole vibes (van Ton Risco), een gevarieerd muzikaal palet dat keurig binnen de gebaande paadjes blijft met saxofoonspel dat de juiste accenten legt.

Chip Wickham is van huis uit een fluitist en pakte de sax er daarnaast bij op. Juist door ook die fluit frontaal in de sound in te zetten krijgt een compositie als Lower East Side een haast oosterse sfeer waarbij de Latijnse percussie dan weer net zo prikkelend klinkt. Het spel van harpiste Amanda Whiting zorgt voor een mooi accent in het aangenaam kabbelende Winter waarna we door het springerige ritme en dito percussie in Tubby Chaser weer uit onze snoozefase worden geschud.

Het dromerige Dark Eyes roept door het open karakter associaties op met La Mer, het klassieke meesterwerk van DeBussy. Tijdens het navolgende The Hit bewijst Wickham dat de appel niet ver van de boom valt, want het nummer is Halsall’s Gondwana Orchestra ten voeten uit. Op slotnummer Before I Go waart de geest van Chet Baker rond en dobberen we fijn verder op onze roze wolk om vervolgens op de repeat button te klikken.

Cloud 10 is een absolute aanrader. Het enige punt van kritiek is de korte speelduur. De drie nummers die op de eerder dit jaar verschenen EP Astral Traveling staan, hadden wel toegevoegd mogen worden aan dit album.