Met het vreugdevolle folkpop album Ruins Of Memories stapt de Italiaanse singer-songwriter Charlie Risso in de herfst van 2016 het erfgoed van The Cranberries binnen. Och, ze gooit er de nodige country accenten doorheen, maar in haar stemgeluid dwaalt overduidelijk de geest van Dolores O’Riordan rond. Haar spirituele zoektocht bewandeld niet lichtvoetige vlakke wateren, legt een donkere weg af, waarbij ze de wervelwind aan obscure Tornado duizelingen passeert.

Een zelfreflectie in gebroken spiegelglas, scherp, fragmentarisch, beklemmend en zwaarmoedig. Een prachtige plaat, waarin ze zichzelf niet alleen met haar innerlijke onrust confronteert, maar waarbij ze tevens haar volwassen stemgeluid ontdekt, ontplooit en verder verfijnd. Trotseer de duisternis door hier uiteindelijk sterker uit te klimmen. Dark is het sleutelnummer, de The Light EP de eerste stappen in het bevrijdende licht.

The Light is terecht geen volwaardige plaat, daar sleutelt ze op dit moment met voormalige The Bad Seeds bandlid Hugo Race aan. Uitgaande van de achtergrond van deze muzikant, wordt dat echt niet een toegankelijk geheel, en borduurt het meer op de sound van Tornado voort. The Light is een elektronisch synth ambient tussenstation, geen eindbestemming, maar wel een belangrijk te nemen voorbereidende procesfase.

Het filmisch karakteriserende The Light titelstuk heeft wel die oorsprong in die dromerige lichtvoetige vlakke wateren, de eerste stappen aan het zekere vasteland worden door uptempo triphop beats overspoeld, welke de zweverigheid een geaard fundament meegeven. Op de achtergrond huilen de hartverscheurende droef gestemde spoken uit het verleden weemoedig met haar mee.

Er is niks ondeugends aan S.I.N., S.I.N. staat voor Summer in Norway. Een troostvolle berustende seizoen beleving, waarbij de natuurlijke helende krachten een centraal plekje op de voorgrond opeisen. Een tikkeltje nostalgisch, de bezinnende bewustwording van het innerlijke positieve zelfbeeld. Speels, kinderlijk, pianovriendelijk met een hoog meedeinend zonnestalen gehalte. S.I.N. symboliseert zelfs nog meer dan de openingstrack het licht.

Het zwaar Keltische Into the Forest blikt volwassen op de jeugdigheid van het Ruins Of Memories debuut terug. Verdwijnend in de schaduwen van de bosrijke omgeving, die haar angsten met een beschermlaagje aan natuurlijk groen bedekken. Landed on Speed escapisme benadrukt de oncomfortabele buitenstaander vertwijfeling. De ongelukkige start van de aanpassing aan een nieuw leefklimaat, waarmee Charlie Risso zichzelf nog verder wegcijfert.

The Light is een prachtige veelbelovende voorzetting van eerder ingeslagen wegen welke hier op het kruispunt samenkomen, en als richtingaanwijzers haar te volgen toekomstige koers bepalen.