Buzz’ Ayaz is afkomstig uit Nicosia, de verdeelde hoofdstad van Cyprus, een smeltkroes van Griekse, Turkse en andere culturen. De leden van dit Cypriotische kwartet komen van beide kanten van de  stad en staan onder leiding van componist, zanger en tekstschrijver Antonis Antoniou. Buzz’ Ayaz haalt vooral duidelijke inspiratie uit de psychedelica van de jaren zeventig, behoorlijk gekruid met dynamische ongebruikelijke drum grooves, grommende basklarinet riffs, versterkte volksinstrumenten, rituele beats en Griekse en Anatolische melodielijnen. Zo creëren ze aangrijpende en verfrissende psychedelische muziek uit het oostelijk Middellandse Zeegebied. Je zou dit alternatieve wereldmuziek kunnen noemen.

De band wordt gevormd door zowel Griekse als Turkse musici. En er wordt gezongen in het Grieks. Het folk-element zit diep in de aderen van elk bandlid. Hun samenwerking is een doelbewuste poging om een ​​muzikaal beeld te creëren dat een stem geeft aan de hele stad. Hun muziek weerspiegelt een mozaïek van culturen, tradities en de turbulente politieke realiteit van het eiland. De band bestaat uit Manos Stratis (synthesizer, elektronica), Will Scott (basklarinet) en Ulaş Öğüç (drums). Antonis Antoniou zorgt ook voor elektronica en speelt ook het onbekende snaarinstrument de elektrische tzourás dat vergeleken kan worden met de Griekse bouzouki en de Turkse baglama.

Het album is opgenomen in de Hot Soap Studios in Larnaca op Cyprus en begint meteen heel sterk met de zeer swingende titeltrack waarin al snel de elektrische tzourás is te horen en de zang van Antonis Antoniou. Je wordt meegevoerd naar een zeer bijzondere tot nu toe onbekende muziekwereld die erg goed weerklinkt! En door het gebruik van elektronica verschillende geluiden weergeeft.

De tweede track Efdji begint met een zwaar geluid! En is minder swingend dan de titeltrack. Maar wel heel afwisselend. De tzourás klinkt hier erg goed. Fysa begint met drums, al snel aangevuld met elektronische sounds en de soms hoogtonige tzourás. Dit is erg psychedelisch en instrumentaal.

In Zali wordt weer gezongen in Cypriotisch Grieks en de knetterende tzourás vult dat aan. Van de teksten valt niks te begrijpen. Het gaat ook meer om de sfeer van deze alternatieve wereldmuziek en zeker ook in het mooi gezongen Arkos. Net als in de andere tracks wordt de tzourás ook hier elektronisch versterkt. In Ate Pale klinkt de tzourás nog het mooist. En komt Ulaş Öğüç met zijn drums snel op de voorgrond!

Het blijft wel apart om naar dit Cypriotische album te luisteren. Zeker ook naar het rustig beginnende Meres, een soort Cypriotische ballade! Het zou wel fijn zijn geweest als aan het album vertaalde teksten waren toegevoegd. Want waar de 8 tracks over gaan is niet te begrijpen! En Cypriotisch Grieks klinkt toch anders dan het Grieks uit Griekenland! Het wordt als dialect gezien en is onbegrijpelijk voor sprekers van modern Grieks. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het moderne Cypriotische Grieks dichter bij het oud-Grieks staat dan bij het moderne Grieks. Het album sluit af met het zeer rustige vooral instrumentale Alu.