Best Coast’s tweede plaat The Only Place komt twee jaar na debuut Crazy For You, waarop zangeres en gitariste Bethany Cosentino zingt over liefdesbeslommeringen waar elk meisje van begin twintig mee kampt. Het Californische surfpopduo (Bobb Bruno speelt gitaar, drums en bas) zingt op The Only Place over heimwee, twijfels en de ‘moeilijkheden van een twintiger’. De hoes verwijst naar de bladmuziek voor het lied I Love You California, uit 1913.

Muzikaal valt op dat de band nog steeds dezelfde soort liedjes maakt: het ritme, de timing, de echo’s en de gitaarriedels, het lijkt erg op het debuut. Wel klinkt het nieuwe album ‘cleaner’ en minder lo-fi als Crazy For You.

Na het opgewekte maar niet erg originele The Only Place en het al betere Why I Cry is het eerste nummer dat positief opvalt Last Year, een langzame track die vooral dankzij een sterke gitaarrif de aandacht trekt. Cosentino’s stem blijkt ook bij lage noten mooi uit te komen.

Tekstueel en thematisch is het album niet heel ingewikkeld, (My Life: “My mom was right – I don’t wanna die, I wanna live my life – my life – my life” en How They Want Me To Be: “I don’t wanna be how they want me to be”) er wordt gezongen over de sores van een gemiddelde jongvolwassene door een gemiddelde jongvolwassene.

Ook muzikaal is het niet heel moeilijk. Best Coast kun je plaatsen in het rijtje Cults, Tennis en Twin Sister: lo-fi, zoete, hoge vrouwenstem en vaak snelle ritmes. No One Like You is een ballade die op een Tennis-album had kunnen staan. Naast Last Year zijn Better Girl (prettig gitaardeuntje en fijne drums) en Dreaming My Life Away (jazzy en dromerig) hoogtepunten te noemen. Jammer is wel dat de overige nummers zo vergeten zijn en dat is te wijten aan het gebrek aan afwisseling. De nummers lijken teveel op elkaar.