Ondanks dat Bar Italia hun bandnaam aan de gelijknamige song van Pulps internationale doorbraakalbum Different Class te danken heeft, klinken deze Londenaren op hun Quarrel debuutplaat zeker niet standaard Brits. De muziek heeft meer raakvlakken met een dromerige slaapkamer grunge variant. Het is bijzonder dat ze hiermee juist in Groot Brittannië een platencontract bemachtigen, maar zelfs een excentrieke persoonlijkheid als Dean Blunt weet eigenlijk niet goed wat hij met dit gezelschap aan moet. Toch volgen er met het lo-fi Quarrel en het psychedelische Bedhead twee misleidende releases op zijn World Music label, als vervolgens het Amerikaanse Matador interesse toont. Een geschikte kandidaat om volledig tot ontplooiing te komen.

Het gaat ook wel heel erg snel, vergeet niet dat Bar Italia amper drie jaar bestaat, en de gitaristen Jezmi Tarik Fehmi en Sam Fenton hun tijd nog eens opsplitsen, omdat ze ook in het Double Virgo project actief zijn. De Italiaanse Nina Cristante is tevens onder het alter ego NINA present en brengt in 2017 Complications uit. Deze release haalt ze alweer snel van Bandcamp, maar met een beetje puzzelwerk zijn de experimentele instrumentale synthpop pianoliedjes wel op internet te vinden. Allemaal interessant voorbereidend werk, waarvan je het belang zeker duidelijk op de nieuwste Tracey Denim aanwinst opmerkt. Ondanks dat ze zelf het podium met gitaar en zang bewonen, ligt de nadruk bij het grimmig melancholische Tracey Denim sterker op de ritmische aftellende avondklok begeleiding en zeur brommende baspartijen. Live wordt het fuzzy indierock drietal met een anonieme drummer en dito bassist aangevuld, de oerknal bestaat dus uit Nina Cristante, Jezmi Tarik Fehmi en Sam Fenton.

Bar Italia is een novelty act die oude vergaande glorie oppoetst, en op de verjaarde succesjaren van veelzeggende uitgerangeerde collega’s teert. Het stoeiende Guard heeft een heerlijke verkwikkende Madchester beat, waaroverheen Nina Cristante haar geschoolde verknipte NINA pianobasis legt. Guard is dus in alle opzichten een hallucinerende Nina Cristante track. Eigenlijk is die ontwikkeling al op de funkende noisy Nurse single hoorbaar, waar de subtiel geplaatste toetsen voor de intieme nachtelijke straatschemering zorgen. Ook de donkerzweverige Punkt track ziet al eerder het licht. Scharnierpunt Bar Italia brengt de donkere grunge dichter bij de Britpop en schuwt hierbij ook het voorbereidende duistere postpunk pionierswerk van de hallucinerende Spacemen 3 oerknal niet. Het fictieve Tracey Denim figuur weigert om kleur te bekennen, sterker nog, ze elimineert uit de grijze massa alle frisse tinten tot er alleen maar diepzwarte duisternis overblijft. Het is de kunst om daar de schoonheid uit te filteren, deze met vuilsmerig gitaarspel op te schalen en met het publiek te delen. De erfenis van het jaren tachtig voorwerk, en het opbloeien als de jaren negentig zijn deuren opent. Mooier krijg je het niet in je schoot geworpen.

De cynische Yes I Have Eaten So Many Lemons Yes I am So Bitte songtitel geeft treffend de speelse zuurheidsgraad van de tracks weer. Soms moet je het allemaal niet te serieus opvatten en er niet letterlijk teveel achter zoeken. Het zijn allemaal heerlijke cryptische vage teksten in een insomnia drugroes. Moet het dan allemaal kloppend zijn? We hebben hier met muziekbeleving te maken, niet met een steriel chirurgisch werkveld. Gewoon op die spacende sneltrein roadtrip stappen, en maar afwachten waar de weg naartoe leidt. Het heeft haar charme dat Nina Cristante vocaal soms met kromme bogen ruim buiten de lijntjes kleurt, terwijl de klagende mannelijke tegenspelers steeds dieper in de duistere moerasvelden van Robert Smith verdwalen. Gedurfd om hierbij de stemmendifferentiatie te confronteren, de aantrekkingskracht van het afstotingsproces. Tracey Denim belichaamt de dolende romantische zielen van de nacht en kruipt in een vijftiental zoekende personages die we voor het gemak maar met de liedjes aanduiding identificeren. Een veelbelovende voortzetting van een twijfelachtige start.

Vinylliefhebbers moeten nog tot 8 september wachten, maar op cd en de streamingsites is Tracey Denim al vanaf 19 mei verkrijgbaar.